Verzamelde gedichten

[p. 18]

Middag

Dit is het einde; met haar daverende koorden
Peilt de vergeefse zon het grondeloze meer.
Mijn boot ligt onbeweeglijk in een hete sfeer
Van glanzende eenzaamheid. Op 't stroeve lichtveld moorden

Striemende branden mijn geteisterd aangezicht.
Dit is het einde; want de somber loden dreiging
Der barre bergen stort zich op me in starre zwijging
Onder 't gewicht van het verschrikkelijke licht.

Vloeibaar vuur stroomt roerloos uit vlambladige kelken.
Mijn boot ligt stil; ik hoor het gonzen van mijn bloed. -
In 't witte laaien van een blinde stenen gloed
Voel ik het leven als een bloem langzaam verwelken.