Verzen

[p. 30]

Delft

Voor Dirk Coster

Behoedzaam tast het licht langs oude muren,
rust op het water, kalm en ingekeerd,
en glanst in bleeke arduinen en glazuren -
De wereld hier is afzijdsch en verweerd

maar niet versteend tot uitgestorven vormen:
de stad werd ontoeganklijk voor den dood.
Nog ruischen langs de grachten voorjaarsstormen;
de toren steigert, eeuwig rank en groot,

boven de driften en het lot der menschen
onwereldsch in de koele zonneschijn;
en wolken trekken als vervulde wenschen
over dit spiegelstil en klaar geheim.