Verzen

[p. 24]

De overgangen

Der dingen grens heeft zich allengs verteerd
en is nu in zichzelve weergekeerd.

Dan zwicht de wereld met haar vuur en wind,
vloed en gestalten en staat hol en blind.

Het lichaam wordt een vreemd en doodstil ruim
voor 't leven dat verstuift als ijdel schuim.

Stralend van morgenlicht verlaat de geest
wat hem tot woon en schuilplaats is geweest

en hij herkent in dit groot oogenblik
den zwarten dubbelganger van het Ik -

Dan vallen van hem sterflijkheid en tijd,
dan gaat hij zonder tegenwoordigheid

binnen in 't rijk waar dood noch leven is
maar ieder sterven een ontvangenis. -