Verzen

[p. 17]

Reislied

Reis, reis! Voor deze vrienden zult ge vinden
in andre landen andre! Reis! Vermoei
Uzelf en win uit stof en verre tochten
den levensgeur die U nog nooit omwoei!

Hoe wil een man van aanzien en geboorte
zich naam verwerven, zoo hij immer mart?
De horizonnen wenken duizendkleurig:
ga en keer weer met een volboren hart.

De horizonnen bergen duizend wegen
markten en karavaanserails en steden;
van Samarkand naar Mosoel tot het westen
reikt U de wereld duizendarmig tegen.

Zoek de gevaren, onderga de listen,
de liefde en de wellust en hun dood,
wees licht van voet en bind U niet aan dingen
die weer vervallen aan den duistren schoot.

Van alles blijft slechts een herinnering
als een woestijnwind geurloos spoorloos achter:
onderzoek alles en ga weer voorbij,
der dingen diepste minnaar, diepst verachter.

Een kleine vlam verteert het sterkste leven,
en het geluk is een ééndaagsche bloem:
reis, voordat gij die twee vaarwel moet zeggen
van Bagdad moe en moe van Erzeroem. -