d'Uytgelesenste Wonderen, en bysonderste Seldsaemheden eeniger Landen en Volckeren in America, Asia, en Africa

Tarnasseri,

EEn Stadt in't Koninghrijck Pegu, heeft een seer maghtigh Koningh, wiens Lijf-waght bestaat in 30000. Mannen en 6000. Elephanten. Als hy een Vrouw ten Houwlijck neemt, soo werdt een wit Man, die niet Edel is, opgesogt, sonder acht te nemen, van hoedanigen Godsdienst hy sijn moght; en den selven huurd hy, om sijn Bruydt, op den eersten nagt der Bruyloft, de Maagdom te benemen; ghelyck te Calicuit van de Bramini (of Papen) ghedaan werd. Deselve gewoonte onderhouden oock al d'Edele Doch indien na dien tijd yemand by hun Vrouwen in Overspel betrapt wierd, dien soud 'et, sonder eenige genade, 'tleven kosten.

Hoedaenigh met d'Overledene gehandeld werdt.

ALs een Paap sterft, soo werd sijn Ligchaam, den Duyvel tot een Offerhande, verbrand, onder't geluyt van veel Trommelen en Trompetten, vergeselschapt sijnde van 20. of 30. personen, gesamentlijk in Duyvels-grynsen vermomd. 'tSelve geschied oock by alle andere Lijcken. Vijfthien dagen hier na maackt d'achtergelatene Weduw een grote Maaltijd voor al haar en haars Mans Vrienden, op d'eygene plaats, daar den Overledenen verbrand was geworden; sijnde met al haar beste vercierselen gesmukt. Na't voleyndigde Gastmaal springtse in een Kuyl, vervuldt met welrieckend Hout, 'twelck in brand gestoocken is; en eyndight op dese wijs haar leven. Deselve gewoonte pleeghmen voortijds oock in verscheydene andere plaatsen van Indien t'onderhouden.

Hun Afgoden sijn bynae ontelbaar. Die d'Aarde geeerdt hebben, werden begraven: Die 't Vyer dienden, verbrand: Die't Water voor haar Godt hielden, daar in gheworpen: Die de Lught aanbaden, aan een Boom opgehangen, om te verdroogen.

In Odia [oock een Stadt in't Koninghrijk Pegu, leggende in 'tWater, gelijk Venetien] werden over de veertigh maal duysend Huysen geteld.

Vreemde Gewoonten der Iongelingen, in't Vryen van een Dochter.

ALs een Iongelingh in dese Stadt zigh begeven heeft, om een Dochter te beminnen, en ten Houwlijck te versoecken, soo is daar 't ghebruyck, dat hy eenige seer pijnlijcke zaack zig onderneemt, om haar daar door te doen zien de grootheydt sijner Liefde, en dat'er niets soo swaar is, 'twelk hy om haerent wil niet sou willen lyden.

Sommige nemen een stuck doeks, gantsch in Oly gedompelt; leggen't op hun blooten arm: steecken't Vyer

[p. 106]

daar in, en laten 't [ondertusschen geduerigh met de Beminde spekende, sonder eenigh ghevoelen van smert te betonen] so t'eenemaal verbranden.

Andere springhen uyt een hoogh Venster: Noch andere geven haar selven gevaarlijcke wonden: En soo bedenkt yeder yet swaars, om sijn Liefste een mercklijck Teken van de grootte sijner Liefde te doen blijcken.