Verzamelde gedichten

[p. 1692]

Oudmodische romance

*

Tussen bergen, wit van sneeuw,

Door jaar op jaar, door eeuw op eeuw

Waar stilte woont in statig sparrenwoud
Of storm weergalmt gelijk een wanhoopschreeuw,
Daar prijkt op steilten, door de gems geschuwd,

Een trots kasteel, dat nederschouwt

In 't bochtig dal waardoor de stortbeek stuwt.

Gij trots kasteel, veel eeuwen oud,

Wie heeft u daar zo hecht gebouwd?

Kasteel dat hoog om vroegre grootheid rouwt:

Om boze roem; een bang verhaal,

Een zwarte ziel; een boek vol raadseltaal

Waarover nog de wereld gruwt,

En toch bezongen, menig, menigmaal -

Een teedre bruid, aan hem getrouwd

Wiens drift haar moordde, o vloek van 't goud,

Een englenschoonheid aan een beul gehuwd.
Nog steeds weerkaatst in kelders bang geween.

Gestrenge heer, door dolle krijg verruwd,
Verhard in list en roof, uw rijk is heen.
Hier bleef de beek die door de kloof zich stuwt.
Hier bleef op steilten die de gems nu schuwt

Uw trots kasteel, uw machtig steen.