Verzamelde gedichten

[p. 1654]

Centrale gevangenis

*

Stekelige muren. Ruige korsten
Waar de mensen dag aan dag zich kwetsen,
Wonde en grafkuil, deze nauwe holte.

Ondermijnd Kastielje. Trage ontzetting.
Kathedraal, naar 't graf terneergedrongen,
Met een huid van kankrig steen verborgen.

Hier verheimlijkt, bleef een levensvolle
Boom van mensenharten; in dit vlekkig
Schijnsel rode klavers. Velen dorren,

Vallen bloedloos af, en toch, hun wortel
Breidt geleidlijk met een glans van fosfor
Uit elk graf een vlag, zich wijd ontrollend.

Nog in zoveel duistre smart bedolven,
Is de glans van deze vlag mijn wonder.