Verzamelde gedichten

[p. 1227]

Dithyrambe

*

Ik was een eenling, gelukkige eenling,
Maar wel gevangen in enge ban.
Ik moest ervaren, mijn woeste jaren,
Hoe 't fel verlangen wreed zengen kan.
Ik minde stijlpronk van trotse zangen
Als hulde en heildronk aan heel 't bestaan.
Mijn toorts verwierf ik. In koorts doorzwierf ik
Veel doolhofgangen van weelde en waan.

Ik peinsde en zon en dacht: O sombre chaos-nacht
Waar barre oneindigheid verstormde sluiers breidt!
Verplettrende overmacht! Gesternte in toverpracht,
Met meteorenjacht, kometenvaan!
Planeten die hun kringloop slaan
Om zonnen, wijd en zijd,
Zelf eenzaam gaan, onvergezeld,
Of mede begeleid!
Ja, wereldstelsels, ongeteld!
Hoe leegte u schift en scheidt!

Welk leven, her en der, ontkiemt op ster bij ster?
Wat bloeit, onvatbaar ver van ons vandaan?
Vermeetle scheppingsdrift, in geest en ziel gegrift!
Mijn eigen schepping wacht. U roep ik aan.

Gij zijt mij 't eeuwig heil, hoog boven perk en peil.
Mijn droom, zo teer, zo zacht, is u gewijd.
Versmacht bij liefde en dood, versmacht bij vrede en strijd,

[p. 1228]

 

Nog steeds ten dis genood, tot vreugde en smart bereid; -

 

Hier waar ik streef en tracht, hier waar ik zoek en delf

 

In arbeid, schaars volbracht, verrukt mij 't Raadsel-zelf.

 

 

 

Geheimenis van 't Al! Onze onbekende baan!

 

Ontzaglijke open hal voor drama's, onverstaan!

 

Aangrijpend kansenspel der snelheid! Zonnen-zee!

 

Hoe sleurt een lotbestel dat niemand kent

 

In werveldansen eindloos wondren mee!

 

Te dezer stee: deze aarde, en deze maan!

 

 

 

Zie 't schijnbaar onbeweeglijk firmament!

 

Diep-duister, vuur-doorflitst gewelf!

 

Wild zwermen massa's, nimmer moegerend!

 

Ontglipt mijn oogst mij, schelf bij schelf,

 

Ik voel mij één met wissling, wel en wee,

 

Met worden en vergaan:

 

Rondzwevend kaf op de adem van de orkaan.

 

 

 

Mijn schoonheidsdrang, 't Mysterie toegewend!

 

Mijn sprong naar 't ondoorvorst verschiet!

 

Mijn kunstgreep, die 't onstuimig hunkren ment

 

Om steilte en afgrond, zege-en-stervens-ree!

 

Mijn roes, welks rijkdom geen verdriet,

 

Geen twijfel, geen mislukking schendt!

 

Vervoering, wars van banspreuk, vloek en bee!

 

Hoogfeestlijk lied: mijns levens krijgstrofee!