Verzamelde gedichten

[p. 1219]

Impulsen
1978

[p. 1221]

Preludiën

I

*

Natuur, macht van goed en kwaad,
Oermoeder van droom en daad,
Godin boven 't schuim der branders,
Opzweepster der tegenstanders
Vol trouw en vol slinks verraad.
Wie kan haar aanbidden, anders
Dan in ban van liefde-haat?

[p. 1222]

II

*

Vreugde om 't eind, steeds meer nabij,
Hoe geheim 't nieuw lot ook zij.
Stilte en rust, na storm en donder.
Geur van feestlijk afscheidstij:
Weemoed wel, maar, fel daaronder,
't Lied van 't onverganklijk wonder:
Levensdronken, stervensblij.

*

Hartstocht, ondoorgrondlijk diep,
Drang, die lang verborgen sliep
Eer zich droom tot kunst herschiep.
Koorts der schoonheid woelt en woedt:
Weelde, vol on-aardse gloed.

*

Hecht geworteld in 't verleden.
Hoog naar de toekomst vertakt.
Zwaar van stormgeweld omstreden.
Geteisterd, maar nooit geknakt.

*

Werkte ook de dichtvorm onfeilbaar,
Gedreven door drang tot geven -
De diepste diepte is onpeilbaar.
't Geheimste is geheim gebleven.

[p. 1223]

III

*

Felle doordringende koude!
Verdubbel mijn levensgloed!
Ik storm uw heil tegemoet,
Duisternis, innig vertrouwde.

*

Danswoedende tekenpen!
Dat uw dans mijn feestroes diene:
Vertolkend, met zigzag-ren,
't In wakende droom geziene.

*

Zwermt voort, woest-omlaaide zonnen!
Als ook uw glansen vergaan zijn
Bruist nog dit onstuimig aanzijn
Uit nimmer-bezweken bronnen.