Verzamelde gedichten

[p. 1174]

['t Wordt nacht. Rukwinden gieren]

*

't Wordt nacht. Rukwinden gieren
En huilen door veel kieren.
De moeder, een voorname
Doch ziels-gestoorde dame
Doolt steeds door 't huis nog om.
Haar zoontje zwijgt. Zij hijgt
En siddert. Onheil dreigt.
Nu prevelt ze als in dromen:
‘Die wilde wilde dieren!’
Ze hoort ze brullen, tieren:
Doldrieste dichte drom. -
Dan stil en stom. - ‘Kind! Kom!
Zie: zoveel ruige vachten!
Die moeten ópgenomen
En goed verstopt.’ - ‘Waarom?’
‘Voor als die dieren komen.’