Verzamelde gedichten

[p. 1149]

[Raaklings voorbij steeds de stier!]

*

Raaklings voorbij steeds de stier!
Drama vol drift en vol zwier!
Dit is wat mij niet bedroog,
Dit is wat mij nog beheerst:
Dit meeslepend schouwspel, eerst
Getoverd voor 't kinderoog:
Mijn toekomst! Hoe vroeg doorzien!
Mijn rol! Mijn roeping! Ik streed
Om plaats, om voorrang. Ik weet
Hoe ik die kunst waardig dien.
God schonk mij die stijl, zo fier,
Van priester, van offeraar.
Wie raadt mijn verborgen snaar:
Verering voor 't felle dier?
Ik ben wie de mantel spreidt
Van goudgele en purpren pracht,
Ik, pronkende in flonkerdracht
Op stormaanval voorbereid.
Ik ben wie de aloude doem
Tot sierlijke dans herleidt,
In stilstand zijn kans verbeidt
Met floers, rood als de anjerbloem.
Ikzelf en mijn weerpartij
Zijn één bij de strakke zwaai.
Hij zwicht onder 't zongelaai.
Zijn dood is leven voor mij.
De stem die mij tegenloeit
Vertolkt mij Gods duister leed.
Sinds eeuwen, door bloed en zweet,
Zijn 's levens wortels besproeid.

[p. 1150]

 

Weer feestmuziek! Volksgezoem.

 

Ik groet het met moed en schroom.

 

Ons aanzijn is enkel droom,

 

Ik droom de droom van de roem.

 

Hoe lang zich die droom nog rekt?

 

Ik droom tot mijn dood mij wekt,

 

Hoor dan wie ik was en ben

 

In 't uur dat ik niet ontren.

 

Ik droom tot ik eenmaal plots

 

In roes van mijn laatste trots

 

Onfeilbaar de stier herken

 

Die 't noodlot aan mij voltrekt.