Verzamelde gedichten

[p. 1109]

[Veel hoop kreeg haar loon in hoon.]

*

Veel hoop kreeg haar loon in hoon.
Moorddadige twijfel woedt.
De onsterflijkheid houdt haar woon
haar onaantastbare troon
haar heiligdom in 't gemoed.
Wat mij gewerd, of ontging?
Nooit zinloos! Nimmer gering!
Een wonder, elk nietig ding!
Beschikking, geen gril des lots!
De bergtop, door 't ijl gespeel
dier wervlende wolken, ving
zonschijnsel. Noodweer bestormt
met jacht van dampen, gevormd
als krijgers, dat bar kasteel.
Daar schittert al kling bij kling.
O vreugde, aan die saamgedrongen
oerbaaierd als kreet ontwrongen!
Triomfkreet! O raadsel Gods!
Omdreund van de donderkeil,
omslingerd van beekgeklots:
rots, trots en steil; plots een wijl
versluierd, in wisseling
van zweefsels, als de elfenkring.