Verzamelde gedichten

[p. 1049]

[Toen we in de schoolbanken zaten]

*

Toen we in de schoolbanken zaten
was 't plicht nog, Spanje te haten
om eeuwenoud wangedrag.
Ik minde 't met warm ontzag.
Ik leefde toch dag aan dag
bespot, liefst alleengelaten,
en zie: tussen zoveel staten
had Spanje de mooiste vlag.

Haar streng en dweepzuchtig streven
in schaduw van rouw en dood,
werd ik daar niet heengedreven?
Deed mij haar muziek niet beven:
die flonkring die drong tot zweven
en toch sombre diepte ontsloot?
Geen vijand, maar bondgenoot!
Hoe trots ben ik trouw gebleven
aan 't juichende roodgeelrood!