Verzamelde gedichten

[p. 778]

[Met een ziel waar de somberste wolken in stormen,]

*

Met een ziel waar de somberste wolken in stormen,
Waar vuurgloed in schittert, waar donder in gromt,
Bezoek ik een wereld vol mij-vreemde vormen,
En verkeer onder mensen, als mens vermomd.

Hun bemin ik - maar meer nog die mateloos-verren
Die ik eens, als God zelf, uit een leegte bezweer
Zo Zijn almacht mij toesta, die leegte te ontsperren: -
't Is de stilte der sterren, wat ik hier ontbeer.