Verzamelde gedichten

[p. 477]

Cordoba

*

Een heerschappij, als ijdle damp vervlogen,
Een macht, geweld uit God, en toch verwonnen.
Wat rest? Een weidse hal vol zuilenbogen,
Een koele, droeve hof, door wind bewogen,
En mijmering van zon, in groen van bronnen.

De vissen dartlen als voor zoveel eeuwen,
De wieren drijven door de heldre kom;
De toren slaakt, bij ruwe vogelschreeuwen,
Een weeklacht, om 't geschonden heiligdom.