Verzamelde gedichten

[p. 179]

Nacht

*

Een monstermaan, langs pluismoerassen glorend,
Een zonnekroon, ten tegenkim getorend
Met stille slangen, rood in stille vlammen
En sterren, scherp de donkre sfeer doorborend.

Verstrikt aan sprietenbundels, dobbren dammen,
Wier knotsen, puilensmoe, zichzelve vilden,
Wier hulzen zich krioelend opentilden
Tot kuilen, tussen gulzig ruige schilden;

Dan knallen hese vlinders rond bij schoten.
Zij talmen toe, met schrik- of lustverstrammen,
En tuimlen. 't Vratig diep, getril van tongen
Opstuwend, waaierwijd, ontvangt hun sprongen.
't Gesjirp verstomt in greep van vaste klammen,
Amechtig morrend wordt weer 't hol gesloten.