Verzamelde gedichten

[p. 120]

Idool

*

Daar, waar geen profane blikken
Ons bespieden,
Zult gij over mij beschikken
En gebieden;
Uit een houtblok zal 'k u maken,
Noem u Mana;
Mijn geluk zal in u blaken:
't Woest Nirwana,
Dat als afschijn van vervlogen
Hartstochts jaren
Mij door uw gesloten ogen
Aan zal staren.

Met mijn dorst zult gij u lessen:
Levensdroppen
Kleuren rood uw zwarte tressen
Aan hun toppen; -
Tot in u mijn innigst wezen
Wordt herschapen,
Tot uw heul mij zal genezen
Zult gij slapen;
Tot mijn balsems van genade uw
Kleden vlekken
Moet een schaduw met zijn wade uw
Leden dekken.

Voor mijn wellust uw bekoring,
Gaaf gesneden;
Voor mijn wanhoop uw verhoring
Op mijn beden;

[p. 121]

 

Met mijn droeve liefdedromen,

 

Traag mij dodend,

 

Zal ik tot uw altaar komen,

 

't Haar u rodend:

 

Rodend met zoetbittre stromen,

 

Mij ontvloeiend,

 

U met mijn verborgen dromen

 

Innig boeiend.

 

 

 

Thans reeds, uit mijn binnenst, stijgen

 

Wierookgiften,

 

Boven 't zinsbetoovrend zwijgen

 

Van mijn driften;

 

Hier zit ik, verdreven koning,

 

Werk met wijding,

 

Wens en eis tot mijn beloning

 

Uw bevrijding,

 

U door dauw van morgendromen

 

Rijk besproeiend,

 

Tot gij rijst, in pracht volkomen,

 

't Slijk ontbloeiend.

 

 

 

Waardig wil ik u vereren

 

Daarom buig ik, vol begeren

 

Uw beminde naam te leren;

 

Zal de Stilte-zelf bezweren

 

Eindlijk naar een stem te zwemen -

 

Zo zal ik uw naam vernemen.