Verzamelde gedichten

[p. 110]

Montserrat

*

Snel donkert het bergverschiet,
En wolken, als aswitte kruisen,
Omwaaien 't betoverd gebied
Waar bomen gebeden ruisen
Bij 't plechtig avondlied.

't Wacht alles, als dauw en regen,
Van 's Hemels Vorstin de zegen; -
In droom zucht een woeste vliet,
Of boven, wierook-omstegen,
Maria zacht nederziet;

Maar echo van oud verdriet
Zinkt eenzaam op mensenwegen:

De sterren geloven het niet.