Verzamelde gedichten

[p. 86]

Het heiligdom

*

Ontzaglijk zwarte wanden
Omgrenzen 't ledig ruim,
Waarbinnen massa's branden
Gesproeid als vurig schuim:
Van schril-bewogen linten,
Van stelsels, wild en trots. -
Als geuren zijn de tinten
Dier tovergaarden Gods.

Zij zijn als lofgebeden
Als dankgalm uitgestort
Door 't raadselvol verleden.
Wat wondre toekomst wordt?
O bol, die wij betreden!
O grond, met zee omgord! -
Wie vraagt naar doel of reden?
Men groeit, men bloeit, men dort.

Als rietgras opgerezen
En door een ruk geveld,
Geknakt en willoos, vrezen
De wezens Uw geweld;
Gewijd als wierookschalen
Tot eer der Hoogste Macht -
Als kaarsen, welke stralen
In diepe, diepe nacht.