De nacht

[p. 27]

Verstooteling.

De zenuwen verlammen
Van 't heetst en ijlst genucht,
En uw pracht als walm op vlammen
Zal vergaan als wild gerucht.

Mijn jeugd mocht ik mij schamen,
Verwaarloosd en veracht,
Ginds in stegen zonder namen.
Maar 't is niet wat u reeds wacht.

Gij zult het oord bewonen
Dat ik u wijzen zal.
't Sluimert wel bij vogeltonen
In een lieflijk schaduwdal,

Maar 't huis ligt onder blaad'ren.
De poort is overzwaar.
Als de voorjaarsvogels naad'ren
Spruit vergeefs uw rozelaar.