De nacht

[p. 14]

Verdwaald.

De bladerval ontrust het park, de stad
Verheldert van de maan; eentonig spat
Het laatst gesijpel op 't plat slijk der wegen.

Omheinde tuinen en verpuinde stegen!
De wijzers tergen 't scherp getuur, genaderd
Aan 't weerziensuur. De toren, brons-dooraderd,
Slaat galm. Een voorspel. Antwoord, zonder telbaar
Toon-reeksen. Steeds weer muren. Onherstelbaar
Verdwaald! Steeds helt het ruig hout heen in veen.
De poort is onbereikbaar. - Overscheen
Een glimp de diepten, zoo onthulde 't water
De vorschen, die verhoopt met zwak geschater
De biezen vullen. -

Op de dijkweg trekt

Een spoortrein, onvermoeibaar, schril-doorvlekt.