Jaap en Gerdientje. Deel 3. De wonderslee

[p. 62]

16. Polleke durft.

Er is een donker gat in het ijs. En in dat gat is Jaaps hoofd alleen maar boven. Zijn handen klemmen zich vast aan het ijs. Zijn ogen zijn groot en wild van angst.

'Help!.... Help me toch!' kreunt Jaap.

'Help!.... Help!' schreeuwen ze allemaal.

Gerdientje loopt langs de kant en huilt en wringt haar handen. Maar dat helpt niet.

En een jongen komt aandragen met een tak. Maar die is veel te kort. Dat helpt ook niet.

Kees doet een paar stappen op het ijs. Maar hij durft niet verder. En Wim is weggelopen en staat in het bos te schreeuwen.

Ze lopen door elkaar op de kant in grote angst.

'Help!' huilt Jaap.

'Help.... help!' schreeuwen ze allemaal.

En niemand is er, die helpen kan.

Maar opeens blaffen er honden, schor en woest. Die komen hard aanrennen over de sneeuw. Achter die honden slingert een slee. En in die slee zit Polleke, als een koetsier op de bok.

[p. 63]

'Hou je vast, Jaap!' roept Polleke.

De slee staat stil. Polleke klimt er uit en hinkt vlug naar het ijs. O, kijk eens, hij durft wel!... Hij lóópt niet over het ijs!.... Hij kruipt er op, met zijn dikke stok in de hand....

Hij steekt Jaap zijn stok toe.

'Hou vast, Jaap!' roept hij. 'Hou vast, hoor!'

O ja, Jaap houdt wel vast. En Polleke probeert hem op het ijs te trekken.

Maar het gáát niet!

Jaap is zo zwaar en het ijs is zo glad. Polleke glijdt bijna zelf in het gat.

'Help me dan toch!' schreeuwt Polleke naar de kant. 'Toe dan toch! Grijp mijn benen vast!'...

En zie, dan is er één, die óók durft. En dat is géén jongen. Dat is.... Gerdientje!....

Gerdientje kruipt ook op het ijs en grijpt een been van Polleke. Dan trekken ze samen.

En nu lukt het!....

Jaap krijgt een knie op het ijs.... Nòg één! Een druipende Jaap kruipt met Polleke en Gerdientje naar de kant.

[p. 64]

Gelukkig! Hij is er!.... Jaap is gered!.... Hij is doodsbleek en hij bibbert van kou en van angst. Maar hij is er toch!.... Alle kinderen dansen om hem heen. De honden blaffen.

Maar Polleke zegt: 'Je moet naar huis, Jaap! Dadelijk! Vooruit, gauw in mijn slee!'....

En daar gaan ze!.... Twee jongens in de slee, één natte en één droge.

Twee blaffende honden er voor. En een wilde troep kinderen schreeuwend er achteraan....

De plas blijft eenzaam achter. Het wordt er weer rustig en stil. Maar de mooie blanke sneeuw aan de kant is vertrapt door een heleboel voeten. In het mooie gladde ijs is een donker gat. En in dat gat.... in het donkere water, drijft een klomp....

Arme Jaap!

Nu komt hij tòch nog op één klomp thuis!....