Jaap en Gerdientje. Deel 3. De wonderslee

[p. 50]

13. Is Polleke dom?

Opeens zegt Gerdientje: 'Jaap, wij moeten weg, hoor!'....

Jaap schrikt op. Hij had helemaal vergeten, waar ze heen moesten.

Maar nu denkt hij er weer aan. Ja, ze moeten nu weg. 't Is wel jammer!....

'Wij gaan een kerstboom halen,' vertelt Jaap vrolijk.

'Een kerstboom?.... Wat is dat?' vraagt Polleke.

'Weet je dat niet?' zegt Gerdientje. 'Dat is een denneboom. Die zetten we in de kamer. En dan gaan we hem versieren met kaarsjes en slingers. En als het dan kerstfeest is, dan steken wij 's avonds de kaarsjes aan.... Dat is zo mooi, jô!'....

Ja, dat gelooft Polleke wel. Maar nu wil hij nog meer weten.

Hij vraagt: 'Waarom vieren jullie dan feest?... Is er dan iemand jarig?'....

Jaap en Gerdientje zijn heel verwonderd. Wil Polleke soms een grapje maken?

Jaap zegt: 'Wel nee, jong!.... Op kerstfeest denken we er toch aan, dat Jezus geboren is!'

[p. 51]

En nu schrikken ze heus. Want Polleke zegt langzaam: 'Jezus?.... Wie is dat?.... Daar heb ik nog nooit van gehoord.'

Jaap kijkt Gerdientje aan. En Gerdientje kijkt Jaap aan. Ze weten eerst niet, wat ze zeggen moeten. Wat is die Polleke dom!....

Jaap zegt: 'Och jô, dat weet je toch wel!'

Maar Polleke schudt het hoofd.

'Vertel het me eens,' vraagt hij.

En Gerdientje zegt: 'Jezus is de Zoon van God. Hij woonde eerst in de hemel. Maar toen is Hij op aarde gekomen, om de mensen gelukkig te maken....'

'O,' zegt Polleke.

Maar hij begrijpt er niet veel van. Dat kun je wel aan hem zien.

Maar nu moeten ze toch heus weg.

'Dag Polleke!'

'Daag!' zegt Polleke.

Hij staat stil te denken. En hij kijkt de kinderen na, zover hij kan....

Ze lopen flink door.

Jaap zegt: 'Wat raar, hè?.... Hij wist niet eens, wie Jezus was!'

'Ja,' zegt Gerdientje. 'Maar wij hebben het hem verteld....'

En opeens grijpt ze Jaap bij zijn arm en haar ogen schitteren.

'O Jaap,' zegt ze, 'nu zijn wij ook zendelin-

[p. 52]

gen, hè?.... Net als mijn vader in Indië! Want wij hebben ook aan iemand van Jezus verteld!'....

'Ja,' zegt Jaap. 'Maar jouw vader zal het wel beter kunnen....'

En dan praten ze niet veel meer. Want ze hebben zoveel te denken.

Ze komen weer op de grote laan. Dan gaan ze een zijlaantje links in. Dan weer een rechts.. En zie, daar staat Opa al uit te kijken!.. Daar zijn ook mannen aan het werk. Die hebben een grote boom gekapt. Nu slaan ze er de takken af. De bijlslagen klinken door het bos.

[p. 53]

'Wat kom je laat!' zegt Opa. 'Ik was al bang, dat jullie verdwaald zouden zijn.'

Dan vertellen ze alles van Polleke.

'Weet je, wat we doen moesten?' vraagt Opa. 'We moesten hem maar op het kerstfeest vragen. Als Jaaps vader en moeder het ook goed vinden.'

Ja, dàt zou leuk zijn!

Opa heeft al een boompje klaar gezet. Hij legt het op de slee.

En dan gaat hij met de kinderen mee. Ze duwen met hun drieën de slee naar het huis van Jaap. Daar wordt het kerstboompje in de kamer gezet.

Ha, nu is het net, of het al een beetje kerstfeest is.

'Morgen gaan we hem versieren,' zegt Moeder. 'En overmorgen....'

Ja, dàn is het feest. Dan zullen de kaarsjes branden.

'Mag Polleke dan ook komen, Moeder?'

En als moeder alles gehoord heeft, zegt ze: 'Dat is goed, hoor! Ga het morgen maar vragen. En laat zijn vader en moeder ook maar meekomen, als ze zin hebben. Het huis is groot genoeg.'