Jaap en Gerdientje. Deel 3. De wonderslee

[p. 14]

3. Sneeuw.

Gerdientje vliegt op Opa af.

'Boswachter,' vraagt ze. 'Mag ik een kerstboom?'

'Je mag hem kopen,' zegt Opa. 'Voor een kopje thee krijg je een hele mooie!'

'O, dat is goed!' lacht Gerdientje. 'Schenk maar gauw in, Grootmoe.'

'En wat zeg je van de sneeuw?' vraagt Opa.

Ze kijken naar buiten. Ja, heus, het sneeuwt! Daar hebben ze niets van gemerkt! De grond is al een beetje wit. De paaltjes in de tuin hebben al een klein wit mutsje op. En uit de grauwe lucht vallen nog al maar door de kleine witte vlokjes. Die dalen zo heel zacht neer, zo heel stil....

'O heerlijk, sneeuw!' juicht Gerdientje. Zij ligt op haar knieën op de stoel. Zij drukt haar neus tegen de ruiten. Kijk ze dwarrelen!.... Kijk ze dansen!....

Ze zitten elkaar achterna, die duizenden vlokjes. Ze spelen een vrolijk spel met elkaar.

Maar och, kijk eens!.... Nu zit dat vogeltje nog altoos op het paaltje. En het sjilpt zo treurig. 'Piet!.... Piet!....'

[p. 15]

Opa ziet het ook.

Hij zegt: 'Ja, nu wordt het tijd om voor de vogeltjes te zorgen. Nu er sneeuw ligt, hebben ze niets meer te eten. Heb je nog apennootjes, Grootmoe?'

Ja, die heeft Grootmoe wel. En dan mag Gerdientje ze aan een draadje rijgen.

'En geef dan ook wat broodkruimeltjes, Grootmoe. En een spekzwoerdje. En wat kippenvoer.'

Opa krijgt het allemaal. En wat doet hij dan? Hij zet een vogelhuisje in de tuin. Dicht voor het raam zet hij het op een paaltje. Een huisje met een dak er op.

Onder dat dakje legt hij kruimels en zaad en een spekzwoerdje. Hij legt er ook een peer bij, die al een beetje rot is. Die lusten de vogeltjes ook nog wel.

Een kopje water komt er ook in. En van het dakje naar het raam komt een lange slinger apennootjes.

Om de paal, dicht onder het huisje, timmert Opa een stukje gaas.

'Waarom doet u dat, Opa?' roept Gerdientje.

Maar Opa hoort het niet.

Als hij weer binnenkomt, is zijn groene jas helemaal wit geworden. Grootmoe klopt hem schoon in de keuken.

Dan steekt Opa zijn kromme pijp aan en gaat bij Gerdientje zitten.

'En nu maar kijken,' zegt hij.