Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 63]

18. De familie egel.

De kinderen liepen met Jaap naar de boerderij. Vader was aan het ploegen op de akker naast het huis.

'Jaap!' zei hij, 'ga je nu eerst' even naar eieren zoeken?'

'Goed, Vader!' zei Jaap.

'Zijn jullie ook eieren kwijt?' vroeg Polleke verbaasd.

'Nee,' zei Jaap, 'maar de kippen leggen zo slecht. En nu denkt Vader, dat ze ergens buiten een nest hebben gemaakt. Helpen jullie zoeken?'....

Dat wilden ze wel. Puk hielp ook mee en snuffelde in alle hoekjes en gaatjes.

Ze zochten eerst in de schuur. Ze kropen door het hooi, ze keken in de paardestal en in de oude slee. Ze gooiden zelfs een hoop lege zakken opzij. Maar ze vonden niets.

Toen gingen ze naar buiten. Ze zochten in de wei, waar de koeien rustig lagen te herkauwen.

[p. 64]

Ze liepen langs de sloten, waar hier en daa een dikke kikker zat. Ze loerden onder de heg Ze zochten de boomgaard af. Maar nog hadden ze niets gevonden.

Jaap zuchtte.

'We houden maar op, hoor!' zei hij. 'Nu kunnen we nergens meer zoeken.'

Polleke wees naar een hoop takkebossen, die achter in de boomgaard lag.

'Zou daar niets onder zitten?' vroeg hij.

O ja, die takkebossen!.... Daar had Jaap nog niet aan gedacht. Ze gingen er heen en haalden de hele hoop onderste-boven. Puk stond er bij en bromde. Waarom bromde Puk zo kwaad?....

Onder de takkebossen lag een hoop dorre bladeren. Verder niets. Jaap woelde er met zijn handen door.

'Au!' riep hij opeens. 'Dat prikt!'.... En hij bekeek zijn vingers.

'Dat kan toch niet!' lachte Gerdientje. 'Bladeren prikken toch niet!'....

'O nee?' riep Jaap. 'Kijk dan eens!' En hij liet zijn vinger zien. Daar zat een druppel bloed op.

'Er zal wel een tak met doornen tussen zitten,' zei Polleke.

Hij woelde met zijn stok door de bladeren. Toen kwam er opeens een grote, stekelige bal

[p. 65]

tevoorschijn en rolde vlak voor Gerdientjes voeten. Die deinsde verschrikt terug.

Maar Puk sprong grommend toe en beet in die bal. Toen jankte hij verschrikkelijk en wreef met zijn kop door het gras. Zijn bek bloedde. Arme Puk.

'Het is een egel!' zei Polleke.

'Gijs!... Gij-ijs!' riep Jaap.

Gijs was in de tuin aan het werk. Hij pootte aardappels.

'Wat is er?' vroeg hij. 'Heb je al eieren gevonden?'....

'Heel iets anders!' riep Jaap. 'Kom maar eens gauw!'....

Gijs kwam er bij en nam de egel voorzichtig in zijn handen. Gerdientje griezelde ervan.

'Pas op, dat enge beest!' riep ze.

Maar Gijs zei: 'Een eng beest?... Helemaal niet, hoor!... Het is een lief en nuttig dier.

[p. 66]

Het vangt meer muizen dan een poes. Kijk eens, wat een aardig kopje het heeft!'

Ja heus, de egel ontrolde zich. Een spits snuitje kwam voor de dag en snuffelde aan Gijs' zwarte handen. Twee donkere oogjes gluurden rond. Maar toen Puk begon te blaffen, kromp het diertje weer ineen.

'Waar vond je hem?' vroeg Gijs.

Jaap wees het plekje.

Toen deed Gijs de bladeren verder opzij en haalde nog vier jonge egeltjes voor den dag. Ze waren zo groot als appels en ze hadden toch ook al scherpe stekeltjes, even goed als hun moeder.

Gijs legde de familie egel weer in het nest en dekte ze warmpjes met bladeren toe.

'Slaap maar lekker,' zei hij. 'Het duurt nog een hele poos voor de zon onder gaat.'

'En dàn?' vroeg Gerdientje.

'Dan komen ze te voorschijn,' zei Gijs. ''s Nachts gaan de kleintjes met Moeder op jacht. Egels zijn nachtdieren, net als uilen en vleermuizen.'

Hij ging weer terug naar zijn werk. De kinderen legden de takkebossen weer op hun plaats. Maar ze lieten een gangetje vrij, waardoor de egels uit hun huisje konden komen.