Vaderlandsche liederen, voor het genootschap van wapenhandel te Leyden (4 delen)

[p. D4r]

Leydsche zegezang.

Wijs: Un Tonnellier vieux & jaloux.

Zolles belang, vol onbescheid,

Dat zich aan rede kreunt, noch wetten,

En Heerschzugt, wars van billijkheid,

Die onze Vrijheid wou verpletten,

Reede, om elkand'ren bij te staan,

Hitsten op Leyden 't Oproer aan.

't Droevige Leyden, gedompeld in druk,

Tsidderde en beesde voor het juk. bis.

[p. D4v]

 

De edele moed der Maatschappij

 

Dorst het gedrocht, in 't woen, weêrstreven;

 

Steunde de brave Schutterij,

 

En deedt welhaast de Muitzucht beven;

 

Zette ieder Burgers hart in brand,

 

Voor Vrijheid en voor Vaderland.

 

't Vreugdige Leyden, bemoedigd in druk,

 

Beefde niet meer voor 's Dwing'lands juk. bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

't Leergraage hart van Pallas Kroost

 

Raakte door 't zelfde vuur aan 't gloeijen;

 

Gordde zich aan, tot Leydens troost;

 

Tastte naar't zwaerd, om uit te roeijen

 

Al, wat, op onzen vrijen grond,

 

't Heil en den Vreê der Stad weêrstond.

 

Leyden, bescherremd, getroost in zijn' druk,

 

Schroomde toen niet meer voor het juk. bis.

[p. D5r]

 

De ijver en onverwrikb're trouw

 

Van onze brave Burgervad'ren,

 

Stutten van 't wank'lend Staatsgebouw,

 

Joeg aan de Boosheid schrik door de ad'ren;

 

Dempte het oproer; bluste 't vuur,

 

En gaf weêr rust aan Leydens muur.

 

Leyden, ô Leyden! ontheven van druk,

 

Leyden, hoe groot was toen uw luk! bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

Dwingelandij bestierf van spijt,

 

Daar ze haar' toeleg zag mislukken:

 

Leyden, ten tweedemaal bevrijd,

 

Vreest nu geen Dwing'lands onderdrukken,

 

Daar 't op de trouw van zijnen Raad,

 

En van zijn Helden zich verlaat.

 

Leyden, voor altijd ontheven van druk,

 

Leyden, hoe groot is steeds uw luk! bis.

 

 

 

PIETER van SCHELLE.