Vaderlandsche liederen, voor het genootschap van wapenhandel te Leyden (4 delen)

[p. D2v]

Lofzang voor de helden van dezentijd.

Wijs: Wat is het zoet het Menschdom te verpligten.

Wat is het schoon der Helden lof te zingen,

Aen wie wij alles zijn verpligt,

Die, bij den haet van Vorst en Hovelingen:

't Schandjuk ons hebben afgeligt!

't Batavisch hart, dat braef heid mint,
In hunnen lof zijn wellust vindt. bis.

* * *

Dat men dan Palm en Eerlaurier vergader',

Zoo wel voor levenden, als doôn!

Hier, in dit Graf, rust Neêrlands beste Vader.

Belgen! het eischt, een lauerkroon.

Die Heerschzugt hier den doodsteek gaf,
Capellen sluimert in dit graf. bis.

[p. D3r]

 

De Vriend van 't Volk, alleen gehaet bij Grooten,

 

Die 's Landmans ijs'ren boeiën brak,

 

Die, onverhoord, werdt uit den Raed gestooten,

 

Doch 't hoofd met glorie boven stak;

 

Capellen, vrijheids Echte Telg,

 

U roem sterft met laetsten Belg! bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

Zijn deugd kon meenig eerlijk hart ontvonken.

 

Getuig dit, Brit, tot uwe schand!

 

Hoe meenig Held werdt, in den nood, geschonken,

 

Aen het verraeden Vaderland:

 

De Marschen, Berkels, Gyzelaars!

 

All' blixems des Geweldenaers! bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

Een drom van and'ren ging in hunne gangen.

 

De veege Vrijheid werdt gered;

 

Voor 't eerst gevolgd de waere Staetsbelangen,

 

En niet op Hoofsch belang gelet.

 

Men gaf 's Lands vriend, Boureon, de hand,

 

En het behoud aen 't Vaderland. bis.

[p. D3v]

 

Ja Leydenaers, ook binnen onze muuren,

 

Ook in den kring der Overheên,

 

Zien wij, verrukt, op zulke Palinuuren,

 

Die in dit spoor zijn voortgetreên:

 

Een Blok, van Halt'ren, Chastelein,

 

Zal steeds ons eerbied waerdig zijn. bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

En zouden wij van Royen niet gedenken,

 

Door 't Hof tot tweemael toe versmaed?

 

O dat wij Hem en liefde en agting schenken,

 

Daer men, zoo 't schijnt, zijn deugden haet!

 

Hij blijv' diep in ons hart geprent,

 

Met meenig' and'ren Stads Regent! bis.

 

 

 

* * *

 

 

 

Dat wij bij woorden schoone daden voegen!

 

Den Eed getrouw, door ons gedaen,

 

Voor ons gezin, in rust en stilte, zwoegen,

 

En, in 's Lands nood, als mannen staen;

 

Men streev', tot lof dier Heldenschaer,

 

Elk in zijn' kring, hun deugden naer. bis.

 

 

 

PIETER VREEDE.