Rita Renoir, enz.

The Committee

‘The Committee’ is een politiek-sociaal kabaret, gelegen op

[p. 40]

Broadway, in San Francisco, waar de leden van het gezelschap vier avonden per week joyeus de grenzen van de zogenaamde ‘goede smaak’ overschrijden in geïmproviseerde satirische scènes.

Del Jack heeft in 1968 een film gerealiseerd met een keuze uit de meer ‘voor het publiek toegankelijke’ successcènes uit het verleden van de groep. Het is het bekijken meer dan overwaard, al is het natuurlijk niet wat men noemt ‘film’. De acteurs zijn stuk voor stuk sensationeel; wie ze ook moeten nadoen of vertolken, ze doen het op perfekte wijze. De scènes gaan van sociale fiktie tot zuivere akteerkunst. In Housewives' Pot praten twee banale huisvrouwtjes, die elkaar toespreken als aktrices uit commercials: hoe je een hemd wit krijgt, dit of dat moet klaarmaken, wie bij wie op visite is geweest, tot de ene dame vraagt: ‘You want to turn on?’ (wil je high worden), en ja hoor, daar gaan ze, om beurten zuigend aan hun marihuanastickje, giechelend, high wordend, tot de andere plots op haar horloge kijkt: de pot staat op het vuur, en da-ag! Zo'n sketch komt niet uit de lucht vallen; het kan inderdaad niet zo lang meer duren of marihuana wordt toegelaten, en het zal weldra de bon ton zijn om een potje ‘pot’ klaar te hebben staan voor wanneer meneer de pastoor op bezoek komt.

In Black like me wil een blanke journalist eens weten hoe een zwarte zich gedraagt. Een echte zwarte leert het hem, en finaal speelt de neger een ‘blanke bediende’ en komt de zogenaamde ‘zwarte’ een wagen huren. De bediende scheldt hem uit, de journalist verdedigt zijn voorgewende huidskleur, tot de ‘bediende’ dreigt de politie te roepen. Op dat ogenblik haalt de blanke in paniek zijn rijbewijs tevoorschijn: I'm white! I'm white! In How to... spelen Peter en Jessica de jongen die het meisje afhaalt om eens

[p. 41]

lekker uit te gaan, en beiden bezigen de uitdrukkingen (en gedragen zich uiterst deftig) die Dale Carnegie aanbeveelt ia How to make friends and influence people. Alles gaat opperbest, tot Peter Jessica thuis afzet, en ze beiden elkaar uitvoerig en beleefd bedanken voor de fijne avond uit. Als Jessica, aan het eind van haar Carnegie-woordenschat haar deur sluit, brult Peter plots: ‘You wanna screw?’

De finale is bijzonder virtuoos. Elk lid van het gezelschap imiteert met de stem een instrument (klarinet, viool, cello, hobo, cymbaal, enz.), en dan speelt de hele groep een stukje symfonische muziek. Dan zingt iedereen de Star Spangled Banner, en als een lid van de groep weigert daarbij te staan, slaan de anderen hem, lustig verderzingend, dood.