Gedichten

‘Excentriek!’

De cirkel ligt met duizend stralen vast
Aan 't centrum; hij is, ja, voltooid, maar blijft....
Een cirkel, en hij kent geen wijder kring.
De pijl, die snel gewiekt, begeerig strevend,
Het middenpunt van pees en boog ontspringt,
Vliegt hoog en ver, en zelfs wil hij het doel
Doorbooren, want hij heeft noch kracht tot meer.

't Geheim der vrees voor excentriciteit
Is dat men zelf een touwtjen is, geschikt
Om iets t' omcirklen, maar de stuwkracht mist
Die pijlen jaagt in 't onbekend' onweetbre.

[p. 19]

 

Die arme cirkel! was hij maar een lijn,

 

Hij ging een eind toch ergens heen, maar nu....

 

.... Hij loopt zich eeuwig in zich zelven dood.