Gedichten

Madonnadienst.

Een dweepende jongling lag voor de Maagd,

De Maagd met den Godlijken Kinde:

‘O blonde heilige hemelmaagd,

O biddend vereerde beminde.’

De Maged zag den jongling aan

Met haar vreemde weemoedsoogen:

‘Ik ben een kind van menschenwaan,

Ga heen, men heeft u bedrogen.

Ik ben een werktuig van priestermacht,

Een verzinsel van kranken en boozen,

Een spook van onvoldaan gesmacht

In kilkoud fresco bevrozen.

Ga heen, en zoek een vrouwe die leeft,

Die zal u genezen en sterken,

Een vrouw die een menschenkindjen u geeft,

Meêleeft in uw voelen en werken.

't Ideaal van de godlijke moedervrouw

Zij meenden 't in mij gevonden,

U toont mijn droeve trek van rouw,

Hoe 't werd verminkt en geschonden.

[p. 4]

 

Ga heen en zoek een vrouwe die leeft,

 

Zij moog' u genezen en sterken,

 

Een vrouw die een menschenkindjen u geeft,

 

Meêleeft in uw voelen en werken.’