Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een droevig Verhaal, van een grouwelyke Moord, die een Man aen zyn eygen Kraemvrouw bedreven heeft, geschied tot Lorford in Schotland,

Stem: De Weereld goddeloos.

Vervloekte kains zaet
Op moort en roof gebeten,
Geneygt tot alle quaed,
En 't goed doen gants vergeten,
Og Menschen hoog gebooren,
Die hier al staen bereyt,
Komt wilt met aendagt hooren,
Dit schrikkelyke feyt.

Jn williams gebied,
Ontrent de Schotse

[p. 870]

 

palen,

 

Daer is een Moord geschied,

 

Elk schrikt om te verhalen,

 

Twee Egt getroude Lieden,

 

Veel Jare te saem geleeft,

 

Maer hy ging 't goed doen vlieden,

 

Daer Schotlant nog voor beeft.

 

 

 

Dees Vrou quam alle jaer,

 

Jn 't Kraembed steeds te leggen,

 

Den Moorder quam by haer,

 

Sprak Vrou ik sal u seggen,

 

Wilt gy meer Dogters teelen,

 

En brengen my een Soon,

 

Daer sal de droes mee speelen,

 

De dood sal zijn u loon.

 

 

 

Jk wil de Dogter niet,

 

Gy sult een zoon mijn brenge,

 

of ween u swaer verdriet,

 

U bloet dat sal ik plenge

 

Den grooten God verheve,

 

Sprak d'arme Vrou heeft kragt,

 

om my een zoon te geven,

 

Van God ik 't al verwagt.

 

 

 

Mijn schoot is nimmermeer,

 

Geen zoon nog aen gegeve,

 

Krijg ik een Dogter weer,

 

God laet haer lange leven,

 

Den groote God daer bove,

 

Ja 's Hemels hoge Troon,

 

Moet yder danke en love

 

voor Dogter ende Soon.

 

 

 

Het urglas wierd vervult

 

Een vrous persoon zy teelde

 

Haer man met ongedult,

 

Met vloek op vloek krakeelde,

 

Den Duyvel uyt der Helle

 

Rooyde zijn zinne op,

 

Sijn Vrou ter doot te quelle

 

Rees boosheyt daer in top.

 

 

 

Drie dage was zy oud

 

Met smart en pijn omvange,

 

Den booswigt alsoo stout

 

Sprak Baker spoeyt u gange,

 

Wilt naer de mark eens lope,

 

En gaet tot mijn gerijf,

 

Om 't een of aer te kope,

 

Tot welstand van mijn Wijf.

 

 

 

Dees maegt liep haestig uyt,

 

Haer bootschap te volbrenge,

 

Doen ging dees snooden

[p. 871]

 

guyt,

 

Sijn huysvrous bloed te prenge,

 

Aldaer zy ley vol smerte,

 

Heeft hy een mes gehad,

 

En draeyden 't in haer herte,

 

't Bloed is 'er uytgespad.

 

 

 

Legt daer vervloekte Vrou,

 

'k Moet so u loon betalen,

 

Jk weet gy sult als nou

 

Geen Dogters my meer halen,

 

Jk sal u jonge teeven,

 

Sprak hy in korte tijd,

 

Beneemen al het leven,

 

'k Raek anders haer niet quyt.

 

 

 

Doen heeft de snooden guyt,

 

Een levent hoen genomen,

 

Sneed een stuk vlees daer uyt,

 

Om voor geen straf te schroomen,

 

Het bloed voort afgevreeven,

 

't Geen hy by haer bevont,

 

En dempte straks daer neven,

 

Sijn Kraemvrous doode wond.

 

 

 

De Kraembewaerster quam,

 

Seer haestig weer aen stappen,

 

die 't doode Lijk vernam,

 

Vloog van de Kamer trappe,

 

Sy riep met luyder rede,

 

Og Meester komt dog haest,

 

U Vrou is overleden,

 

de moorder scheen verbaest.

 

 

 

Hy riep dat hoede God,

 

Mijn lieve Vrou voor sterve:

 

Wat droef en bitter lot,

 

Moet ik eylaes verwerven,

 

Het ongeluk komt mijn hind'ren,

 

Nu zit ik in 't geween,

 

Waer sal ik met mijn Kind'ren,

 

Mijn kleyne Schaepkens heen.

 

 

 

Sy wierd ter Aerd' gebragt,

 

Die Moordenaer gink mede,

 

Maer vorder dag en nagt,

 

De Ravens op die stede

 

die saten op de daeke,

 

Riepen met luyde moet,

 

Gedurig wraek op wraeke,

 

voor dit vergoote bloed.

 

 

 

Men gaf de Magistraet,

 

de Ravens doen

[p. 872]

 

te kenne,

 

Hebbe op heeter daet,

 

Den Moorder na doen Renne:

 

Vermits hy was gaen vlugte,

 

Men krijgt hem by het lijf,

 

En bragt hem in sugten,

 

Gebonde streng en stijf.

 

 

 

Den moorder trok zijn hayr,

 

Beklaegt het grouwelijk leve,

 

Voort quam in 't openbaer,

 

Een bleke geest aenstreve,

 

Riep wee en wraek veel maele,

 

Gy moorder van u Vrou

 

mijn bloed sult gy betale,

 

Op 't wreed schavot met Rouw

 

 

 

Jk daeg u voor den Troon,

 

Wilt u so niet verberge,

 

U ziel sal krijge loon,

 

den afgrond sal u terge,

 

Jk reys na 't eeuwig leve,

 

Bevrijt van d'helsche vloek,

 

God heeft mijn Naem geschreven,

 

Jn 't heylig Hemels Boek.

 

 

 

Voort riep zy wee en wraek,

 

En is alzoo verdweene,

 

Den Moorder gink dees saek,

 

Met raserny bewene,

 

Jk gink mijn Vrouw ontziele,

 

Ag beul waer is u strop,

 

Komt hel wilt my verniele,

 

Komt droes plet my de Kop.

 

 

 

Hy wierd te Regt gesteld,

 

Heeft voort de moort gelede,

 

Sijn vonnis wierd gevelt,

 

Om zijn gezonde lede,

 

Levendig te rabraeke,

 

En voort in 't vuur verbrand,

 

dat vonnis moest hy smaken,

 

Door Scherpregters hand.

 

 

 

Dees moort is waer geschiet;

 

Tot Lorfort in de stede,

 

Een yder voor hem ziet,

 

Die wegen noyt te treden,

 

Bid God in 's Hemels zale

 

dat hy u goe zinne geeft,

 

So sult gy nimmer dwaale,

 

Soo lange als gy leeft.

EYNDE.