|
| |
| |
| |
| |
Aardig Dispuit tussen zeker oud Man en zyn Jonggetrouwde Vrouw.
Op de Wijs: Stilt u wreetheyt God der Minne.
Ach wat ben ik Vol miseere,
Nu ik heb getrout een vrouw,
Jk dagt dat my niets kon deeren,
Had ik haer en zy mijn trouw,
Maer nu gaen ik laes verkwijnen,
Hopeloos gelijk elk ziet,
Jk moet van droefheyt tranen grijnen,
En niemand beklaegt mijn niet.
Wel Jan Lampoot durfje klagen,
Dat je mijn hebt tot u vrouw,
Jk was nooyt soo gek mijn dagen,
Als toen ik u schonk mijn trou,
| |
| |
Toen liet ik mijn vryheyt varen,
Daer ik steets in was verheugt,
Foey dat ik met u ging paren,
En verliet mijn vrijsters vreugd.
Hoe durf gy mijn nog soo schelden,
Zeg Jou plaeg en man verdriet,
Zoud ik eens de wereld melde,
't Leed dat mijn door u geschied,
Hoeje mijn staeg legt bekijven,
Zeg zou niet een riem Papier,
Nodig zijn om in te schrijven,
Al mijn huwlijks displeyzier.
Ja begint vry laet eens hooren,
Wat voor klagten heb je al,
Die door mijn u zijn gebooren,
Zotskap oorsaek van mijn val,
Schaemte doet mijn dikwils zwijgen,
Anders zeijd ik 't al de luy,
Dat om kinderen te krijgen,
By u gy deugt niet een bruy.
Deug ik niet dat moet gy liegen,
Zeg eens wijf doe 'k niet mijn best,
Altijd op den beun tho stigen,
Dat verdriet de droes op 't leste,
Ziet gy niet hoe elk kan merken,
Datje my laet nimmer rust,
Om mijn hert eens te versterken,
Wijl gy steeds wil zijn gekust.
Ja quam van het soene platen,
| |
| |
'k Wed je soende mijn wel meer,
Maer nu moet gy 't droogaard laten,
En hebt daer van een af keer,
Kom ik u 's avonds eens te spreeken,
Als wy zijn gegaen te bed,
Om het minste liefde teken,
Het is altijd 'k heb belet.
Al u slaven al u wroeten,
Grijsaard en onnooslen bloed,
Kan tog mijn Verlang niet boeten,
Weg vry met u groote goet,
Jk ben nu vervoert van zinnen,
Wijl je bent so ouden man,
Zal ik gaen een ander minnen,
Die mijn meer genoegen kan.
Ja bruyt heen maer vuyle verken,
Zet my op zo fraeyen kroon,
'k Zal voor u niet langer werken,
Jk zal naar 't Stadhuys toe lopen,
Jk wil niet langer zijn getrout,
Maer my van dit Wijf af kopen,
Wijl het trouwen mijn al rout.
Looft mijn vrinden sonder liegen,
Die reeds tot u Jaren zijt,
Laet u oog u niet bedriegen,
Of gy saagt een jonge meyd,
En dagt u daer mee te paren,
Denkende ik heb nog kragt,
Doe je 't zal u droefheyt baren,
G.G.
|
|
Auteursrechtvrij
