Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een beklag Lied, van een Jonkman die zijn afscheyd nam van zijn Lief, en ging na Oostindien,

Stem, Alst begint.

Aurora brengt de klare dag,
rijst op myn Lief wilt wecke,
want ik moet vertrecke,
hier baed geen geklag:
de Lighter leyd wilt hooren,
aan de boom met vlijdt:
komt brengt mijn aen de Tooren,
tis nu mooyties tijd:.
weent niet maer weest verblijd.

Hoe sou ik konne sijn verblijt,
daer gy gaat heene swerve:
God weed hoe menig werve,
naest de dood gy zijd:
men sal u moete misse
mogelijck komt de dood,
men smijd u voor de visse:
dan leef ik in nood,

[p. 831]

 

in angst en droefheyt groot.

 

 

 

De dood volght ons over al,

 

niemant is hier gesete:

 

die van te voore kan weete

 

waer hy sterve sal,

 

tis altijt droevig scheyde,

 

lief gunt my maer een bee,

 

dat ik u mag geleyde

 

door de woeste zee,

 

lief laed ik vaere mee.

 

 

 

Schoon kindt dat voor u niet en past,

 

dat gy sou door de baere:

 

na Oostinje vaere,

 

daer de peper wast,

 

mijn lief hou op van klaege

 

droogt u trane vloed,

 

gy sult in korte dagen,

 

door een Brief vol moet,

 

van mijn worde gegroet.

 

.

 

Schoon kint als ‘t anders niet wese kan,

 

zo wild u God behoede,

 

Op Nephtunis vloeden

 

draegt u als een man,

 

Borias laet zijn winde

 

blasen na u sin,

 

dat gy havens meugt vinde,

 

daer gy na u zin:

 

haest hoopt te komen in.

 

 

 

Jk hoop wy vinden nog wel een ree,

 

maer eerst moete wy seyle,

 

wel drie duysent mijle,

 

en ses hondert mee:

 

dan vare wy met luste,

 

al na Batavia,

 

na d’een of d’ander kuste,

 

met ons Scheepen dra:

 

int gout rijk Asia.

 

 

 

Soete lief als gy komt in 't warme land,

 

zoo wild u niet vermengen,

 

met de Swarte krenge:

 

of gy raekt van kant:

 

haer ooge vol van lonke,

 

soeken een blank gesel,

 

het zijn maer geyle vonke:

 

met haar bruyne vel:

 

zy gelijken de Duyvel wel.

 

 

 

Soete Lief leeft dog na mijn bevel:

 

jouw Dobbele en jou speele:

 

vegten en krackeele,

[p. 832]

 

leef dog niet rebel,

 

begeeft u niet tot suypen

 

gelijk een dronkaert doet,

 

die als een swijn gaet kruypen:

 

in de drek hy vroed:

 

verteert zo al sijn goed.

 

.

 

Jk zal mijn drage hups en koen,

 

wildt u betraende ooge:

 

zoete Lief afdroge,

 

en voor ‘t laest een zoen:

 

mijn Lief wilt zorg drage

 

voor u Maegdom fris:

 

een Dief sal 't noyt betragte,

 

dat hy steelde de Vis

 

die noyt vergalt en is.