Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

De Haegse Ligtemis, Of het weelig Kind van Leyden:

Op een aangename Voys.

Hoort Jong geselle:
ik sal 't u vertellen,
d'Hystory van mijn Fielt en beeltenis,
hoe ik mijn leven,
heb gaen begeven,
Tot suypen, speelen, vegten kan niet mis,
By haeren schuymen:
gink ik 't opruymen,
zoo dat ik kreeg de naem van ligtemis.

Door 't dommeneeren:
Hoertjes te verkeren,
raekten mijn gelt en goetje op den bies
dus stal ik laten,
Zavonts op straten,
de mantels of de Luy wat sagen vies:
Nog gong ik stropen:
Gout: Zilver knoopen
dees Schoenen pasten deftig op mijn lies.

Dees quade stucken,
Wou niet lang lucken,
de Schout die wierd mijn Boevery gewaer:
Hy wou mijn knippen,
maer ik gong slippen:
Te goeder uer uyt Leyden nog voorwaer;
maer og gants felten;
de droes op stelten,
Ree dapper! doen ik thuys quam by mijn Vaer.

By mijn Cawouwen,
Ligte Rabouwe,

[p. 768]

 

Wiert ik als Broeder Melis in-gehult:

 

Jk wierd een kramer,

 

Van Venus kamer;

 

daer ik als Hooren-baey wat wiert getrult:

 

dog sonder faelen,

 

Gong ik in halen;

 

daer na mijn intrest, Als gy nog hooren sult.

 

 

 

Met ons drie vieren,

 

Wy Zavonts zwieren;

 

het eene mot-kit uyt, het ander in,

 

Lieten Op-dissen,

 

Het mogt niet missen,

 

De beste Spijs en drank na onse zin,

 

Daer by een Meysje,

 

die wel een reysje,

 

Wil leggen an, Wat bliefje, Van de Min.

 

 

 

Naer Vreeten; Zuypen;

 

Gong men eens sluypen,

 

Jn Venus Boom-gaert yder met een Hoer,

 

dan questi sogten;

 

Als of wy Vogten;

 

Trocken de degens uyt daer op de Vloer,

 

de Kaers uyt blasen,

 

Voort kanne, Glasen;

 

rinkinkten door de Ruyten met rumoer.

 

 

Maer ziet de Hoere,

 

die duyvels moere,

 

Liepen voor deur en maekten groote stank,

 

De Wagt quam stappen,

 

Om ons te knappen,

 

Maer voor den ingang setten wy een bank,

 

Stieten haer scheene,

 

Vielen daer heene;

 

Wy bruyden haer nog half dood en mank.

 

 

 

Dan moest Papaetje,

 

daer na zijn laetje,

 

Op-schuyven voor mijn Heer de Officier,

 

Om zilver kragen,

 

Aen hem te dragen,

 

dat bolt hem als of hy had tantpijn schier.

 

't Sou nog passeren,

 

Was 't voor een keere,

 

Maer om de maend heeft hy wel dit pleyzier.

 

 

 

Een Pots seer aerdig,

 

Wel Laggens waerdig,

 

dat ik alhier onlangs heb aen-

[p. 769]

 

geregt,

 

Jk gong braveeren,

 

Als Schout Ageeren:

 

Mijn Maet verstrekten voor diender en knegt,

 

En traden binne,

 

Een motkit vinde,

 

Twee by malkaer als mars en venus slegt.

 

 

 

Jk sprak seer strange,

 

Geef u Gevange,

 

Staa op, Gy moet na 't Rasphuys alle bey,

 

Had gy haer smeeken,

 

Eens hooren spreke,

 

Mijn Heer de Schout, Wy bidden laet ons vry,

 

daer is tot loone,

 

Vijf hondert Kroone,

 

Wy namen 't gelt, En gingen door wel bly.

 

 

 

Wy met ons beyden,

 

Op andere tijden,

 

Namen een Mot-kit op ons horens knap,

 

de Schout quam spoeyen

 

Om ons te boeyen

 

Wy braken van de kelder af de Trap,

 

daer zy in rollen,

 

En Zuysebollen,

 

Over de hals en ooren met een snap.

 

 

 

Zy aen het janken,

 

Wy namen Banken,

 

En smeeten die van boven op haer Lijf,

 

Wy doen voort knappen,

 

Agter uyt snappen,

 

Swommen het Water over tot gerijf,

 

de Vest opklommen,

 

die wy door zwommen,

 

En spoeyden ons na Schevelinge stijf.

 

 

 

Doen wy daer quamen,

 

Wel haest vernamen,

 

Een boer die op het kakhuys zat en sliep

 

Sijn Broek door drongen,

 

De Leure honge,

 

Jk sette daer een knip op dat hy piep,

 

Gelijk de Honden,

 

Wiens staert gebonden,

 

Js met een knip, Hy hullip! hullip! Riep.

 

 

 

Dat ik mijn Leven,

 

Wel heb bedreven

 

daer van verzwijg ik nog het Principaal,

 

de spaensche kragen,

 

Sijn Boeve plagen,

[p. 770]

 

daer van mijn neus een teken heeft Roiael

 

Snijden en kerven,

 

En veel te zwerven,

 

daer hem de nagt-uyl toont in volle prael.

 

 

 

Lest nog een kansje

 

Met rappig Fransje

 

Smeerden de Ruyten over al met Teer,

 

Maer dese snuyver,

 

die was niet suyver,

 

Nu is mijn Lijf vol Etter ende Seer,

 

dat vuyl Trawazie,

 

duyvels Potazie,

 

doet mijn de Franse Harrip Roeren weer.

 

 

 

Ja al mijn Leeden,

 

Sijn schier op leeden,

 

Als die van Job die op de mishoop zat,

 

Siet met een scharrip,

 

Sla ik den Harrip,

 

Hand, Voeten Liesen, Yder krijgt so wat,

 

dit duyvels speelen,

 

doet mijn verveelen,

 

dog schurrift krouwe doet seer ligt het gat.

 

 

 

Jndien mijn digten,

 

U mogt ontstigten,

 

Leert van een Ligtemis dan dit vermaen,

 

die 't quaet beminnen,

 

Veel schade winne,

 

En 't komt haer altijd veel te dier te staen,

 

Het quaet wilt schouwe,

 

dat 'k u voorhouwe,

 

En wandelt dog voortaen, de regte baen.

EYNDE.