Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 726]
| |
Stemme, Als 't begint.Ick vrijden op een tijdt, een soet Meniste susje,
Dien ick seer hoffelijck, quam groeten met een kusje,
Maer wat ick deed', was windt, sy sey by Jae en Neen,
Die vrijen krenckt mijn eer, ik bidje gaed dog heen.
't Js onse Suster niet Geoorloft te verkeeren,
Als by het fijnste Volck, by Broeders van ons Leere,
Jck klaeghde van mijn brand, ick kermde van mijn smart,
Jck swoer haer lief was gemetselt in mijn hert.
Maer wat ik deed of liet, ick kon haer niet bewegen,
Jck sprak nau of sy wist daer een Schriftuerplaets tegen,
En daer me dreef sy my gelijck de windt de pluym,
Want ick wist daer niet af, sy kont al op haer duym.
s' Had Moses in haer hooft, s' had Davidt opgegeten,
s' Hadt in haer breyn geboudt een Klooster vol Propheten,
En al d' Apostelen die woonden in haer Lijf,
Jck dogt, Sint velten speeldt met dit geleerde wijf.
Sy en sag niet aen my, of 't scheen haer te mishagen,
Dan was mijn Hayr te langh, dan al te wit mijn Kragen,
Pouvretten al te weyts, het stijfsel al te blaeuw,
Dan was mijn broek te wijd, dan 't wambas al te wijt.
Elck kouse-bandt te langh, 'k had roosen op mijn Schoenen,
Jn 't kort sy maekte sond, soo weerelschen Man te soenen,
Wel goeden avondt dan Juffrou, sey ick en sy,
Gaet in des Heeren
| |
[pagina 727]
| |
naem, sijn wysheyt blijf u by.
't En was niet lang daer na, Jck quam weer by haer treden,
Verandert bey in spraeck, in wesen en in kleden,
Mijn Mantel was gants slecht en zwaer, mijn Hayr gekordt,
Mijn Wit gesteve kraeg, soo plat gelijk een bort,
Op al mijn Kleeren sadt niet een uytwendigh koortje,
En daer quam uit mijn Mondt niet een onheblijck woortje,
Vrede sy desen huyse seydt ick en ick sagh
gelijck Sint Steven deedt, doen d' Hemel open lach.
't Wit van mijn oogen om hoog ik noemde haer niet als Suster.
Doen stelde sy soo 't scheen haer Hartje wat geruster,
Jck las haer altemets een schoon capittel voor,
En lelden haer niet als van Godtsdienst aen het oor.
Dus kroop ick in haer gonst, sy toonden haer wat blyer,
En ick wierd metter tijdt, Wat stouter en wat vryer,
Eens nam icks' in den arm, en sey ick wil het doen,
By Ja en Neen en gaf haer opsen Fries een soen.
Doen bloosde sy quansuys en sy, ey laedt dat wesen,
Men moet het klappen van Langtongde Menschen vresen,
Jk zwoer haer dat ick wel soo heymelijck en secreet,
Was als de nacht ,en zey voorseker datje 't weet.
Jck wil de keers uyt doen, o zweerdt niet seyse trouwe,
Doet uyt de kaers, op dat ghy uwen eed mooght hauwen
Doen knoffeld' ick rontom in 't duyster totter tijdt,
Dat ik een Bedde vond, ick nam haer aen mijn zijd
En sey voorwaer mijn lief, hier willen wy met lusten
Een vrolijcke genught vanavond t'samen rusten,
Sweert ghy, voorwaer seyd sy, daer ick
| |
[pagina 728]
| |
u soo vermaen,
O Broeder had gy niet dien zwaren eed gedaen.
Jck had om al de wereldt by u niet willen komen,
Maer uwe stoutheyt is ten quaetsten afgenomen,
Soo komt ghy dan, seyd' ick, Ja seyds' al is 't my leedt,
Jck kom om dat ghy niet soud' breken uwen eedt.
|
|