Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 713]

Een Nieu Liedt, van Mooy Elsien,

op een aengename Voys.

Och Elsse seyde hy Elsse,
wel lieve slaep boelen van mijn,
och moght ick by u slaepen,
al in den Arm van dijn,
ia dijn.

By mijn mooght ghy wel slapen
by mijn moogt gy wel sijn,
maer eerst so moet ick weten,
wat datter mijn loontien sou sijn,
ia zyn.

Woudt ghy dat garen weten,
wat datter u loontien sou sijn,
’t Kasteel van rijpermonde,
daer zult gy vroutien van zyn,
ia zyn.

Sal ick daer Vrouw van wesen,
sal ick daer Vroutie van sijn,
soo treedt ras van iou paerden,
en doetter de wille met mijn,
ia mijn.

Den Ruyter tradt van sijn paerden,
al in dat groene gras,
hy speelden met dat moye meysien,
so lang tot dat sij moede was,
ia was.

Als nu de loose Ruyter,
sijn willetien hadde gedaen
hy sey staed op ionkvrouwe,
gy meugt wel t'huyswaerd gaen,

[p. 714]

 

ia gaen.

 

 

 

Och waer soo soude ik rijden,

 

och waer so soude ik gaen,

 

had gy my maget gelaten,

 

gy haddes veel beter gedaen,

 

ia daen.

 

 

 

Hadt ick u Maghet gevonden,

 

mijn over soete Lief,

 

Ik had u niet begeven,

 

van herten had ick iou lief,

 

ia lief.

 

 

 

Dat meysien keerden haar omme,

 

en sij lied over haer gaen,

 

over haer snee witser wanghen,

 

zo meenigen droeve traen,

 

ia traen.

 

 

 

De Traenties die sij weynde,

 

die dede den Ruyter zo wee,

 

zij vielen hem op sijn hartien

 

veel kouder dan hagel of snee,

 

ia snee.

 

 

 

Sy vielen hem op zijn hartie,

 

veel kouder als een ys,

 

hy maekte van dat moye meysie,

 

zyn egte getroude wijf,

 

ia wijf.

EYNDE.