Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een Vermakelijck Minne Liedt,

Op een aengename Voys.

1.
Lestmael in 't rijsen van een soo koele morgen,
Soo had ik myn begeven op de Jacht,
Al op een weggetje onbedacht,
Vondt ick een Maeghdetje zitten heel verborgen,
Onder de Boomen daer 't seer groene was.

2.
De Vogelen die songen met geruchten,

[p. 665]

 

't Gedierte maekte daer een soet geluyt,

 

Filander speelden op sijn Fluyt,

 

Soo datter niet en waer als groot genuchten,

 

Ja met geen tongen waer te spreeken uyt.

 

 

 

3.

 

Doen sagh ik haerder snee witte borsjes,

 

So soetjes op en weer neder gaen,

 

En doen begon myn jonck hert te sla[a]n,

 

Soo dat ick niet langer kon verbeyden,

 

Ja kon verbeyden, om by haer te gaen.

 

 

 

4.

 

Jck ben soo soetjes doen by haer gekomen,

 

Om eens te sien wie dat dees Maget was,

 

Filander mijn goetgunstigh was,

 

Soo dat ik datelyk wel kon bemerken,

 

Aen haer schoonheyt, dat sy mijn Liefste was.

 

 

 

5.

 

Jck nam dat soete kindt in bey myn arremen,

 

Voor haar rooder mondt heb ik haar gekust,

 

Jck sey myn Engeltje weest gerust,

 

Jck blijf u Dienaar, ick sal u ontfermen,

 

Jck sal u laven na mijn eygen lust.

 

 

 

6.

 

En hare Vrienden hebben het vernomen,

 

De valsche tongen die daar quamen by,

 

Dat brocht mijn hertje in de ly,

 

Maer nu soo is sy van mijn wech genomen,

 

Om dat ick 'er niet meer sou komen by.

 

 

 

7.

 

Jck doe myn klachten aen de groene boomen,

 

Jck sucht, ick klaegh: wie helpt my uyt de pijn?

 

Mijn liefste was mijn medicijn,

 

Maar nu soo kan ick 'er by haer niet komen,

[p. 666]

 

Dat doed mijn ziel in groote droefheyt zijn.

 

 

 

8.

 

Wat kan een Minnaers hert oock meer beswaren,

 

als hem de Liefste alsoo werd ontrukt:

 

Dat brocht mijn zieltje in den druk:

 

Maar ik en sal eylacy: niet bedaren,

 

Of de Goddin, sal toonen weder min.

 

 

 

9.

 

Maar of ik klage, kerrrem, ofte smeke,

 

Eylaes: de Liefste die en hoort myn niet,

 

Dies sy geen droefheyd aen myn siet

 

Konden de aarde, of de Boomen spreken,

 

Die soude myn getuygen konnen zijn.

 

 

 

10.

 

Wat helpt, lacy, al dat lamenteeren:

 

Nu ik 'er missen moet myn lieve Bruyt,

 

Of ik schrey mijne oogen uyt,

 

Van droefheyt groot ik moetse doch ontbeeren:

 

Mach het niet zyn: soo sterf ik dan van pijn.

EYNDE.