Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 656]
| |
Van Griet Snel.Myn bloed is aen het kooken,
Ach mijn gemoed dat smelt,
Mjn Vonnis is gesproken,
Mijn hert is heel ontsteld,
Om dat ik op 't Schavot,
Al hier verschijnen moet,
Hemelse grote God,
Mijn arme ziel behoed.
Jk was een Stuurmans Vrouwe,
Mijn Man die voer ter zee,
Doen ik met hem ging Trouwe,
Al voor de Domine
Hy had twee kinders ziet,
Al van zijn eerste Vrou,
Die ik mogt lyden niet,
Jk gafze droevig klou.
Mijn Man die quam te varen,
Om zijn profijt te doen
Al op Neptunus baren
Voor Stuurman hups en koen,
Om zijn Huyshouwe Trou
En vlytig voor te staen,
Maer ik o snoode Vrou,
Jk leyd 'er niet op aen.
Jk gonk met mijn Kommeren,
Staeg nemen mijn pleyzier,
Te drinken Domineren,
Tee, Koffie, Wijn en Bier,
En soop veel Mense uyt,
'k Verviel diep in de schuld
'k Bedroog haer absoluyt,
Als gy nog horen sult.
Wel sesthalf honderd Guldens,
Die was ik wel te quaet,
Onder de Luy geduldig,
Doen wist ik genen raed,
Om te betalen haer
En stellen haer te vre,
Sy maenden mijn zoo zwaer,
Hoort eens wat dat ik dee.
Jk sogt doen listen en lagen,
Om te stuere geld,
Mijn schuldenaers alle dagen,
Maekten een groot geweld,
'k Liet door mijn Meysje Trou,
Ontbieden hier ter stee,
Jan-
| |
[pagina 657]
| |
netje mijn buurvrou,
By mijn te drinken Tee.
Sy is terstond gekomen,
Om te drinken met mijn,
Maer ik had voorgenomen,
Om haer met Brandewijn,
Of met soete Lavas,
Dronken te maken snel,
Doen zy beschonken was,
Bequam het haer niet wel.
Jk heb haer aengegrepen,
Met een das van mijn Man
Haer keel voort toegenepen,
Als een bosen Tiran
'k Nam een Servet terstond,
Die stak ik in haer keel,
Douden haer in de Mond,
Met een pollepelsteel.
Zy heeft de Geest gegeven
Al met benautheyd groot,
En scheyden uyt dit Leeven,
En sturf de bitteren dood,
Jk nam haer Strikken stout,
Vier Ringen, Beugeltas,
Een Ketting fijn van gout,
die om haer hals nog was.
Doen heb ik haer genomen,
Gestoken in een Mand,
En heb ook sonder schromen,
Wat stro daer op geplant,
En een Zeyldoekse lap,
Daer op genayt seer gou,
Om dat het met een snap,
Niet ligt uytkomen sou.
Jk liet de mant weg smyte,
Met het doode lichaem,
Dat men niet sou verwyten,
Dat ik zulks had gedaen,
Jk vlugte uyt de Stad,
Doen Jannetje haer Man,
Daer op wierd aengevat,
Dat hy had schuld daer an.
Doen ik quam halfwegen,
Haerlem met gemak,
Heb ik terstond gekregen,
De Ketting uyt mijn zak,
En om mijn hals gedaen,
Wasser een seeker Man,
Die sprak mijn daer voortaen,
Wel hoe komt gy daer an.
Maer doen ik ben gekomen,
Jn de Stad Rotterdam,
Jk was vol angst en schromen,
| |
[pagina 658]
| |
Over al waer ik quam,
Jk schreef een brief geswint,
om mijn kleeren en goet,
En om mijn jongste kint,
Te senden metter spoed.
De Amsterdamse Heeren
Setten mijn in de krant,
De Dienaers na begeeren,
Kregen mijn asserant
Gevangen seer belaen,
Gebonden fel en stijf,
En ik most met haer gaen,
Sy greepen mijn by 't lijf.
Ze bragte mijn zeer strange,
Na de Stad Amsterdam,
Geboeyent en gevangen,
Dat 'k voor de Heere quam,
Wier ik terstond verhoort,
Voor de Heere present,
Daer ik mijn gruwel Moort,
En misdaad heb bekent.
Mijn vonnis wierd gelezen,
Dat ik op het Schavot,
Moste geworgt wesen,
Och wat een droevig lot,
'k Viel op mijn knien bloot
Bad om een kist voor mijn
Wanneer dat ik was dood,
En ook Geregt zou zijn.
Mijn bidde mogt niet baten,
Al sprak ik nog zoo schoon,
De Agtbare Magistraten,
Spraken gy zult ten toon,
Staen op het galgevelt,
Tot de vogelen haer spijs,
Doen wiert mijn hart ontstelt,
O schrikkelijk afgrijs.
Adie alle mijn vrinden,
Mijn Man en kinders kleijn,
Jk hoop u weer te vinden,
Hier na in 't Hemels plijn,
Te zingen Godes lof,
Boven is 's Hemels Troon,
Jn het Paradijse Hof,
By God, Vader en Zoon.
Laet dit u kinders leesen,
Rijk arm wie gy zijt,
Wilt de Justitie vreesen
Schout zulke een wreede fijt,
Hout Godt voor oogen klaer,
Gy mensche kleyn en groot,
Spiegelt u allegaer,
Aen mijn droevige dood.
EYNDE. |
|