Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een Nieuwe Minnaers zang,

Voys: Ik stort nu mijn Klagten,

Kan Cupido doorschieten,
Den mensch in het Hert,
Kan Venus genieten,
Een zoo droevig smert,
Js de Liefde kragtig,
dat zy gantsch doorwond,
den Mensch is onmagtig,
Maekt 't heel ongesont.

Wat moet hy verdraegen,
Die Venus bemind,
Den Minnaer leyd verslagen,
Om een Venus kind,
By dagen by nagten,
Al tot haren dienst;
Vergaen nu zijn kragten,
Al door Venus vriend.

[p. 610]

 

Jk sugt en ik dugten,

 

Jk blijf in gequel,

 

Nog sal my doen sterven,

 

Die schoon Jsabel,

 

Daer zy my van te vooren,

 

Minde als haere bloed,

 

't Js nu moeyt verlooren,

 

Zy mijn sterven doed.

 

 

 

Waerom sou ik sterven,

 

en leyden verdried,

 

Daer Bagghus en Venis,

 

Soo vrindelijk ziet,

 

Sa perst ons de Druyven,

 

Het sap wonder soet,

 

Doed droefheyd verschuyven,

 

Verheugt ons gemoet.

 

 

 

Op mijn klaverzingel,

 

Neem ik mijn pleyzier,

 

'k Laet Baggus en Venis,

 

Maeken goede zier,

 

Jk wil mijn vermaken,

 

Met speelen en sang,

 

en vriendelijk rusten,

 

Al mijn leven lang.

 

 

 

Adieu voor het leste,

 

Jk soek geen gequeel,

 

Jk en soek geen ruzie,

 

Ofte geen krakeel,

 

Sa spoelt ons de glasen,

 

en schenkt ons den Wijn,

 

Wy zullen uytblasen,

 

en eens vrolijk zijn.

EYNDE.