Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 600]

Een Schriftuerlijk Lied Van Naboths Wynbergh.

Nabots Wijnberg was gelegen,
Te Jserael,
Jn Achabs Paleys ter degen,
Seer bequaem en wel,
Om een Koolhof in te maken,
Voor Achab onvroet,
Dus Achab met vyerig haken,
Sprak tot Naboth soet.

Geeft mijn u Wijnberg gepresen,
Heeft Achab vertelt,
Voor een beter uytgelesen;
Of wilt ghy voor geld,
Maar Naboth ten selven keeren,
Sprak tot Achab fijn,
dat laet den Heere der Heeren,
Verre van mijn zijn.

Soude ik mijn Vaders Erven,
geven sprak Naboth,
Ende mijn Wijnberg derven,
dat en late God,
Mijn doch niet toe;
Dees antwoorde,
so van Naboth quam;
Hierom hem Achab verstoorde,
Toornig ende gram.

En hy ging na huys al treuren,
Jn zijn geest bedroeft,
Ende heeft eenige ueren,
Ook geen brood geproeft,
Want hem heeft droefheyd bevangen
was benout seer fel;
Siet doe quam tot hem gegangen,
Sijn Wijf Jsabel.

En zy sprak wat is u hede,
Voor een droefheyd ziet,
Achab sprak ik heb gebeden,
Aen Naboth met vliet,
Om zijne Wijngaert verheven,
Jk sprak met bescheyt,
Maer hy wilze mijn niet geve,
Hy is mijn ontseyt.

Jesabel ten selve stonde,
Sprak ten is geen noot,
daarom weest goed moets bevonde,

[p. 601]

 

komt wilt eeten brood,

 

Jck sal u den Wijnberg schoone,

 

Hebben doen soo snel,

 

Wat waer u Koninklijke kroone,

 

doch in Israel.

 

 

 

dus heeft zy brieve geschreve,

 

Aen d'Oudste der Stad,

 

Gy zult Naboth nemen 't leve

 

Jk beveel u dat

 

Dus stellet twee loose Boeven,

 

Boos en opstinaet

 

Die ghetuygen na 't behoeven,

 

Van Naboths misdaet.

 

 

 

Die Ousten heben gemeene,

 

Met kommissie groot,

 

dan Naboth aldaer doen steenen

 

en brengen ter dood,

 

En sy seydend onverholen,

 

Aen Jsabel saen,

 

Soo als gy ons hebt bevolen,

 

Hebben wy gedaen.

 

 

 

Als nu Jesabel dat hoorde,

 

Dat Naboth dood was,

 

Na Achab was dat zy spoorde,

 

En seyden 't hem ras,

 

Staet nu op wilt droefheyd slijten,

 

Neem den Wijnberg Heer,

 

Naboth de Jsraelyten,

 

Hy en leeft niet meer.

 

 

 

Achab stont op met verblyden,

 

En ginck metter spoet,

 

Jn den Wijnberg sonder myden

 

Van Naboth seer soet,

 

daer ginck hy sonder cesseren,

 

Maer op 't selve pas,

 

doe quam daer het Woord des Heeren,

 

En riep tot Elias.

 

 

 

Maakt u op sonder vertsagen,

 

segt Achab dien zin;

 

Gy hebt Naboth dood geslagen,

 

en genomen in;

 

Op die plaets sonder vertrecken

 

daer Naboths bloed zwaer,

 

Lagh, sullen de honden lecken,

 

Achabs bloed voorwaer.

 

 

 

Te Jsrael aen de muere,

 

Spreekt de Heere vry,

 

Sullen de honden verscheuren,

 

Jesabel doch zy,

 

Werd van de honden gegeten,

 

Tot een eeuwige schant,

 

Want zy dooden de Propheten,

 

En Naboth vailjant.