Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 593]

Minne-klagt,

Stem: Le fort de Schein.

Hoe quelt de min,
Gestadig in mijn zin,
Om een soet Engelin,
waer op mijn droef gedagt,
Speelt stadig dag en nagt,
Jk voel mijn bange ziel in liefde woelen,
Nog wil de schoone mijne smert niet voelen,
Schoon ik haer klaeg,
Mijn liefde alle daeg.

Haer soet gelaet,
my als den blixem slaet,
Die my in 't diepste gaet,
Van mijnes herten grond;
en quest my sonder wond,
Want haer bruyn oogjes schijne als twee sterren,
en mijnen geest in haren glans verwerren,
Dat ik my vind,
Geheel in Liefde blind.

Jk roep vol pijn,
Lief toond mijn u aenschijn,
Wilt my genadig zijn,
Gedoogt niet dat ik sterf,
Voor dat ik u trouw be-erf,
Gy zijt te zoet mijn Engel, mijn Beminde,
Jn u en is geen wreedheyd dog te vinden,
Maer ik verwagt,
Van u troost voor mijn klagt.

Getuygt met spoed,
Gy snellen water-vloed,
Hoe ik haer val te voet,
En smeek haer om gena,
Gestadig vroeg en spa,
Jk neem den heelen Hemel tot getuygen,
Dat ik als slaef my voor haer neer sal buygen,
en voor en naer,
Wilt blijven haer dienaer.

[p. 594]

 

Seer langen tijd,

 

Heb ik haer nu gevrijd;

 

Zy die my 't hert doorsnijd,

 

en sal die aen mijn pijn,

 

Noyt geven medecijn;

 

Sou ik wanhopig in dit treuren blijven

 

Soo sou ik op mijn graf dees woorden schrijven;

 

Dat een Godin,

 

Deed sterven my van min.

 

 

 

Dog nu ik leef;

 

Jk my haer over geef

 

En in de hoop ik zweef;

 

Dat zy my in haer schoot,

 

Sal hoeden voor de dood,

 

Ach! soetsten Engel wil my dan ontfangen,

 

Dat ik ons trouw prent op u roode wangen,

 

Maekt my u Man,

 

Of laet ik sterven dan.

EYNDE.