Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een vermakelyk schoon Amoureus Lied,

Op een aangename Voys

Kom schoone Min-Godin
Schenkt mijn u trouwe min
en denk eens op de vreugd
Uyt de trouw spruyt alle vreugd,
Of ik zugt

[p. 559]

 

en of ik ween,

 

Jk vin mijn altijd alleen,

 

Kan ik u niet trouwen,

 

Mijn dood die sal u rouwen,

 

Jk en trouw noyt anders geen.

 

 

 

Jk verfoey Leanders saet,

 

Jk hou mijn Maegden staet,

 

Die als een klaer fonteyn,

 

Js zuyver ende reyn,

 

Want uyt den trouw,

 

Spruyt veel droefheyd ende rouw,

 

Jk meen mijn te begeven

 

om allenig te leve,

 

Eer ik mijn bedroeven zou.

 

 

 

Ag schoonste mijn Filis,

 

Denkt dat verblindheyd is,

 

Dat gy de Trouw versmaed,

 

Die alle deugd verzaed

 

Die zijn Troutje wel volend,

 

Dat is een zalig end,

 

Die kan versterken,

 

Zijn zalige werken,

 

Die zijn Trouwtje wel volend.

 

 

 

Leander ik hoor u klagt,

 

Jk verfoey het Mans geslagt,

 

Want die de Man beproeft;

 

Js dikwils heel bedroeft,

 

Door het bare van de vrugt,

 

Spruyt soo meenigen zugt,

 

Veel zijnder geboren,

 

Die soo gaen verloren,

 

Door haer Ouders ongenugt.

 

 

 

Wel waerom de Man veragt

 

Wie heeft u voortgebragt,

 

Gy zijt van een Vrou gevoed,

 

Door het Mans zaet opgegroeyt

 

Wel adieu dan Liefste soet;

 

Gy neemt mijn natuur en bloed:

 

Adieu straffe godinne

 

Die geen vreugde wil beminne

 

die mijn zaet verdrogen doet.

 

 

 

Het is nu laecy al gedaen

 

Waer sal ik heene gaen;

 

Na desen fellen brand,

 

Jn het Hemels Vaderland;

 

Al mijn vreugd en mijn pleyzier,

 

Js gelijk een Vagevier;

 

Al mijn verlangen:

 

Js na de dood hangen,

 

Dat is alle mijn pleyzier.