Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 520]

Carons Leere Boot, varende met de warende Geest van een verstorven Minnaer,

Op een nieuwe Voys.

Hou Voerman van der Hel ey wilt myn oversetten,
Na Plutoos heerschappy by ‘t onder aerts gespuys,
Jk bid u wilt myn reys En yver niet beletten,
Want langer uytstel strekt my tot den laesten kruys.

Wie komt hier onbeschroomt myn grijse hayre quellen,
Seg my wie dat gy zijt, Eer ik u wil ontfaen,
Want niemant voer ik in het Koninkrijk der Hellen,
Voor dat ik weet wie hem de dood heeft aengedaen.

Een al te wreeden eysch die ik u moet verklaren.
‘t Was liefde die my droeg door prickelen van de doot,
Jk ben de Geest van d’aldertrouste der Minnaeren,
Dies Caron neemt my mee in uw leere Boot.

Sta af wie dat gy zijt gy zult geen troost verwerven,
Want onveranderlijk blijf ik in mijn besluyt,
Al wie door Vryery of reyne liefde sterven,
Drijft Plutoos streng gebied ter Helse poorte uyt.

Ha dan al is ‘t u leet ick sal my derwaerts spoeyen
En maken van mijn Lijf een Boot tot uwer spijt
Mijn zuchtjes zullen zijn Riemen om mee te roeyen,
Mijn tranen storten wel een Beek in korten tijt.

Den grijsen Caron sal my nimmer oversetten
Jn zijne Leere Boot na ‘t Elizeesche Veld,
Nog Cerbrus de Helschen hont sal mijn noyt meer beletten
Tot staking van de rouw die my geduurig quelt.

[p. 521]

 

Jk sal aen Atlas vloet mijn selven vergapen,

 

Want de vergetel-beek verandert noyt mijn druck,

 

Maer wee de dood wanneer ik zalig ben ontslape,

 

Die eyndigt maar alleen mijn ramp en en ongeluk.

 

 

 

Een klein vermaack, als ‘t is het grootste van der Aerden,

 

Wierd door een dicke mist van d’onlust weggevoert,

 

Weg Werelt met u lust die my tot noch bewaerden,

 

Mijn ziel inwendig wort van hooger macht gevoert.

 

 

 

Het tijdelijk leven kan my geen vernoeging geven,

 

Want d’eene dag brengt voort aen d’ander zijn verdriet.

 

Wie sou dan wenschen om ‘t bekommerlijke leven,

 

En na een rook vol damp daar men geen vlam of ziet.

 

 

 

Den Alvermogende sal mijn alleenlijk helpen,

 

En voeren in het dal van ‘t zalig Engels Hof,

 

Daer sal mijn ramp en druk en onheyl overstelpen,

 

Daer sal mijn poogen zijn te zingen ‘s Heeren Lof.