Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 513]

Het droevig beklag van Tryn van Hamburg, over de dood van haer lieve Man Johan van Bremen,

Stem: Wel Mieke stout.

Komt blijft wat staen,
Wilt na dees klagten hooren
Het geen ons komt te voren;
Van ons Trienken saen,
'k Seg Trienken van Hamburg;
Sy was in groote surg;
door de dood van Jan van Bremen;
Siet dit doet haer droevig weenen,
Eer dat hy nog sturf.

Sy quam aen 't bed
zey Johan wat schol dit wesen
wolt gy my late in vresen;
hier dog wel op let
Wolt gy nu sterve gaen;
ik ben met 't kint belaen
Waer schol u goet dan blijven,
Wilt dat eerst laten beschrijven,
Dat ik ben Erfgenaem.

Trijnken mijn Vrouw;
Wilt een Notaris halen,
Jk sal het sonder falen;
Maken al aen jou,
want ik heb jou so lief;
Gy waert tot mijn gerief;
Gy sult al mijn goet houwe,
Dus en maekt geen rouwe,
Og mijn soete Lief.

Goeden dag johan
Wel hoe bistu so kranke;
Helpen u geen dranke,
Og mijn goede Man;
't Js haest met u gedaen,
Dus wilt u wel beraen
en wilt u wijf bedenke;
so en mag haer niemant krenke,
Wilt haer nu bystaen.

Notaris hoort an;
De dood komt op mijn hacken
Mijn Brood is al gebacken,
'k Wil mijn Trinke dan
gaen maken al mijn goet;
Mijn schone hogen hoet,
daer toe mijn nieuwe koussen;
die mijn Moer kogt van de Smoussen:
Jk nu sterven moet.

Daertoe mijn Rok;
die daer leyt zonder

[p. 514]

 

mouwen,

 

die sal zy ook behouwen;

 

'k Seg het sonder jok,

 

daer toe mijn nieuwen broek,

 

Leyt ergens in een hoek,

 

Hemden als doode koolen,

 

'k Wil dog niet houde verhoolen,

 

Aers kreeg ik de vloek.

 

 

 

Mijn dassen me,

 

dat is tot mijnen lijve:

 

Js voor Trijnken mijn wijve,

 

de yzers tot de stee,

 

Dan nog al mijn huysraed,

 

Het is een schoon cieraed,

 

Mijn bed al sonder veere,

 

dat wil ik haer ook vereere

 

sy is mijn lieve maet.

 

 

 

Gants bloed ik had;

 

de laekens haest vergeeten:

 

En nog twee nieuwe dekens,

 

zy hebbe meenig gat,

 

de stoele sonder mat,

 

die 'k van mijn moer heb gehad,

 

de Lepels zonder stelen:

 

Een pot om t'halen meele:

 

Schuymspaen zonder gat.

 

 

 

De Kussens zijn:

 

Ook voor mijn wijf ten beste:

 

dit sprak hy op het lesten,

 

Og mijn lieve Trijn,

 

doen gaf hy zijnen Geest:

 

Dat bedroeft haer aldermeest;

 

dat zy moet een Kintje baere;

 

Sy is in groot bezwaren:

 

En is zeer bevreest.

 

 

 

Og mijn Johan,

 

Hebstu mijn zo verlaeten;

 

Wat schol ik nu gaen maken:

 

Og mijn lieve man,

 

'k dogt met u groote goet,

 

Met u te leven soet,

 

Nu moet gy gaen ter aerden:

 

Og Johan mijn lief en waerde

 

ik u missen moet.

 

 

 

Doe was zoo schoon,

 

So net en fraey besneden,

 

Van aenzigt en van leden,

 

Og krieg ik een Soon,

 

Hy schol hieten Johan,

 

Van Bremen is zijn van,

 

Hey schol zijn Vaer gelijke

 

Jk ging hem dikmaels aen kyken,

 

'k Twijfel daer niet an.

EYNDE.