Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 424]

Een nieuwe Herders Vryagie,

Op een aengename Voys.

Weest 'er gegroet schoon Herderinne
De Liefde dringt my sterk aen,
Jk voel mijn berooft geheel van zinne,
Kan ik geen troost van u verwinnen,
Dat gy my wilt ten antwoord staen.

Want ik leg stadig heel nagten,
Dat ik peyns om u mijn soete kind,
daerom en laet my niet lang staen wagten;
gy kunt mijn pijn heel gaen versagten,
als gy mijn maer eens weder mint.

Jonkman hout op van al u klagen,
Want ik en kan my dat niet verstaen,
Dat gy u nood soo aen my komt klagen
Om my soo veel toe te dragen,
Wel waer komt dit soo gau van daen.

Daer ik nog noyt in geen occasie,
of Conversatie en hebben gehad,
Als lest in de nieuwe spruyt Plantagie,
Met onse Schaepjes vol couragie,
Daer gy met my te praten sat.

Schoon Lief en ik moet het u openbaren,
Sedert die tijd dat ik u daer sag,

[p. 425]

 

En onse Lammeren te samen waren,

 

wat is my droefheyd wedervaren,

 

om u soo treur ik nagt en dag.

 

 

 

Jonkman u klagen is verloren,

 

Jk ben tot Trouwen nog niet gesint,

 

Geen minnaer kan mijn Jonk hert bekoren,

 

Daerom en wilt u niet verstoren

 

maer ziet dat gy een ander mint.

 

 

 

Niemant kan ik ter wereld minnen,

 

Nog ook niet klagen mijn droefheyd groot,

 

Als u mijn over soete Herderinne

 

Die ik geheel met hert en sinne,

 

Ja sal beminnen tot in der dood.

 

 

 

Jonkman ik geloof 't zijn geyle lusten

 

Daer u Jonkhert mee bevangen sal zijn

 

Dat gy een maegt op 't Bed sag rusten,

 

Die uwe minne-brand eens blusten,

 

Dan waer genesen u smert en pijn.

 

 

 

Schoon Lief wilt staken al die gedagten,

 

want ik bemin u in eer en deugd,

 

En stort voor u uyt mijn droeve klagten

 

Sout gy daer door niet weder tragten,

 

met soete woorden mijn hert verheugt.

 

 

 

Jonkman houd op van al u klagen,

 

want al mijn praten is veynsery,

 

Een maegt moet altijd listig vragen,

 

en tot respect haer eerbaer dragen,

 

wanneer een Jonkman komt daer by.

 

 

 

Wel is mijn droefheyd dan ten enden,

 

Sijt gy bewogen og Herderin,

 

mijn te verlossen uyt veel elenden,

 

Sal ik met vlijt mijn dan gaen wenden,

 

drijven mijn Schaepjes de stalwaert in.

[p. 426]

 

Ja Herder gaet maer na de Weyden,

 

Sy zijn versadigt heel gants met groen,

 

en laten wy samen ons wat vermeyden,

 

en met genugten dit gaen verbreyden,

 

komt Herder geeft mijn daer op een soen.

 

 

 

Schoon Lief ik neem u in mijn armen

 

Jk sal u beminnen en wesen getrouw,

 

en u voor angst en druk beschermen,

 

Gy hebt verhoort mijn droevig kermen,

 

en gy sult wesen mijn Lieve Vrouw.

 

 

 

Komt Herders wilt nu vreugde aenschouwen,

 

en maekt nu kranse van lauwerier,

 

om op 't hooft van mijn Lief te bouwen,

 

wat groote vreugt nu sal ik trouwen,

 

mijn soete Lieve kaetie komt maer hier.

EYNDE.