Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 413]
| |
Voys: Hoord hoe aerdig dat ik voer.Vrienden luystert na dit Lied,
Na dees klugtige Sententie,
Die in Vrankrijk is geschied,
Jn de Prins Condee's presentie,
Hoe hy heeft gewesen uyt,
En getrouwd een Hoere Bruyd.
Een van zijnen dienaers hoord,
Had een Dogter fraey van leden,
Maer dat die hoer stak de moord,
Want zy was niet fraey van seden,
Want zy speelden in de coer,
Met de dienaers al voor Hoer.
Onderwijl zy raekt met Kind,
En haer Vader quam 't te merken,
Hy gong na Condee gezwind,
En vertelt zijn Dogters werken,
En hy bid de Prins voor al,
Dat hy hem dog helpen zal.
De Prins hem compassie gaf,
Heeft de Maegd by hem ontboden,
Hy vroeg wie de Vader was,
Daer op antwoord deze snooden,
Lieve Prins in 't generael,
't Zijn u dienaers altemael.
Condee kreeg een lag voorwaer,
En hy deed haer straks vertrekken,
Jn een andere kamer daer,
Om de saek zoo te ontdeken,
Hy ontbied voort in de Sael,
Zijne dienaers altemael.
Vraegd' een voor en d'ander naer,
Zy antwoorde neergebogen,
En de saek was naekt en klaer,
Daerop is hy uytgetogen,
| |
[pagina 414]
| |
O gy Hoere jagers al,
'k Zweer ik u betalen zal.
Hy deed haer straks komen weer,
Jn presentie van haer Pollen,
Jk wil dat gy deeze eert,
Daer gy mee hebt leggen krollen,
Za trekt met malkander al,
Wie dat Koekoek werden zal.
En al die dan Koekoek is,
Sult gy elk ten Huwelijk geven,
Een half Jaer gagie gewis,
Om zijn Bruyd van te leven,
En om 't Kind te voeden met vlijt,
Daer gy al de Vaer van zijt.
Jeder keek daer op zijn snuyt,
Toen de Briefjes wierden genomen,
Jeder trok een Briefje uyt,
Die tot noodhulp was gekomen,
Maer de Kok de smeerige flart,
Kreeg het vertje aen zijn gat.
Toen zoo wier de Bruyd getroud,
En geld dat moest daer wesen,
Wel ses duysent ponden stout,
Werd de smeer pint daer gegeven,
Soo veel was het geld op 't lest,
Al de half Jaers intrest.
Sy waren te zaem verheugd,
Door dees klugtige Sententie,
En het deed de Kok groot deugd,
Schoon de Bruyd was in presentie,
Hy sprak vrienden 'k heb gedult,
Dat mijn hoorens zijn verguld.
Oorelof gy meysjes ziet,
En gy minnaers uytverkooren,
En maekt daerom geen verdriet,
Dat gy draegt vergulde hooren,
't Geld versoet de spijt en leed,
Meenig draegtze zonder weet.
|
|