Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 406]

Een Nieu Minne liet

Op een aengename Voys.

Lestmael quam Cupido mijn op waeken,
daer ik seer soet lag in mijn rust,
Febus die quam mijn op wecken,
want ik was heel ontlust,
dat ik mijn most ontdecken,
door Brant van Minne-lust.

Jk voelde mijn hertje geheel ontsteken,
dat ik most uyt mijn bed opstaen,
het was om mijn Lief te spreken,
och hoort mijn klagten aen,
Lief wil u hooft uyt steeken,
ach hoor mijn kermen aen.

Stilletjes gaet Vrou Venus Joncker,
mijn dunkt ik hoor daer mijn Monpeer,
ik wensje gerust mijn Jonker,
stelt u gelammenteer
gaet naer u huys 't is donker,
want ziet het wert onweer.

Liefie hoe kan ik naer huys toe treden,
ik sweerje so waerlijk als ik leef,
dat ik hier sta beneden,
gelijken een Riet dat beeft,
liefste kom dog beneden,
dat ik je een soentje geef.

Jonkman ik houder mijn contenantie,
gaet naer u huys ik seg u dat,

[p. 407]

 

en maekt dog geen samblantsie,

 

te kussen van dit of dat,

 

want ik heb noyt Alliantie,

 

met u Persoon gehad.

 

 

 

Liefste wat isser aen gelegen,

 

dat ick hier voor jou deurtje sta,

 

want ik ontsie hagel nog regen,

 

donder of blixem aen,

 

als ik naer jou behagen,

 

maer inne jou gratie mag staen.

 

 

 

Hou daer Jonkman doorleest dat briefje

 

dat ik daer voor u leg op straet,

 

seg eens mijn soete Liefje,

 

al watter geschreven staet,

 

hoe komt dat so mijn Diefje,

 

dat je mijn zo verlaet.

 

 

 

Hadjeu dan mijn Liefste Lief verheve,

 

hadjeu dan mijn overschoon godin,

 

dat briefje dat je mijn hebt geschreven,

 

daer stae mijn vonnis in,

 

kom dood beneemt mijn 't leven,

 

hadjeu dan schoon Godin.