Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 392]
| |
Stemme, Ontsluyt ontsluyt u VenstertjeMijn lieve Kaetje Andries,
Hoe staetje dat Huwelijk an,
Je plagt als ik te wese zo vies,
En nu hebje een Man,
Jk worder nu ook gevreyt, gevreyt,
Jk worder nu ook gevreyt,
Gy waert mijn
Speel-meysje,
Ey segt mijn een reysje,
Wat dat men in 't Huwelijk leyd.
Ja wel mijn Anne[t]je Jacobs kind,
Het Trouwe dat heeft wat in
Al schoon dat uwer de beste mint,
Het slimste dat is het begin,
Og dat ik dat u verhalen zou,
Hoe dat het mijn is gegaen,
Speelnootje,
Het schootje,
Al van Cupidootje,
Je souter verstomt voor staen.
So lang als ik de Bruyd nog waer,
Zoo ging het al soetjes an,
Maer Annetje Jacobs og daer naer,
So wiert hy op mijn zo gram,
Hy raesde hy stoeyde hy knoffelde ziet,
Hy drukte mijn lipjes root,
Speelnootje,
Verschootje,
En schaemdeje niet,
O ja ik worde steeds root.
Maer doen wy samen ware getrout,
Toen quam het daer eerst op aen:
Mijn leeden die wierde van vreese kout,
Doen ik 'er na bedde zou gaen,
Hy bracker al in de Kamer mijn Kint,
Daer bleef ik alleenig in noot,
Speelnootje,
Verschootje,
En schaemdeje niete,
o Ja ik worde steeds root.
| |
[pagina 393]
| |
Daer sou hy mijn ontkleden gaen,
Mijn Tabbert die was al uyt,
Hy reygde mijn los ik kon pas staen,
Jk schreyde schier overluyt
Hy seyde mijn hertje mijn liefje mijn al:
Hy maekte mijn Borsjes blood,
Speelnootje:
Verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steets rood.
Het Rijglijf raekten al van het Lijf,
Het Rokje al op de Vloer:
Mijn onder rok hiel ik zo vast en stijf,
Hy kuste soo meenigen toer,
Doen trok hy daer mijn Kousjes uyt:
Daer zag hy mijn beentjes blood,
Speelnootje,
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steets root.
Doen smeet hy mijn op 't Ledicant,
Mijn hertje dat wierdt beklemt:
Mijn Rokje dat schoot al uyt de hand:
doen stond ik al in mijn hembt,
Jk vatte de decke en dekte my toe,
Hy maekte my weder blood:
Speelnootje,
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steets root.
Doen kleeden hy hem ook haestig uyt,
En quammer by mijn te bed,
Hy sey mijn Engel mijn Liefje mijn Bruyd:
Wat benje ook bolletjes ved,
Hy ginger so onbehouwelijk aen:
Jk storf de minne noot,
Speelnootje,
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steeds rood.
Hy rolde en solde de heele nagt deur,
Jk hadder geen ommezien rust,
dan lag hy eens agter Dan eens veur,
En dan eens al weder gekust
Hy rolde dan hier, Hy rolde dan daer,
En dan weer in mijn schoot,
Speelnootje,
| |
[pagina 394]
| |
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steeds root.
Des Smorgens doen den dag aen quam,
Doen speelde hy gril op gril:
Hy vrindelijk in zijn arm my nam,
En zy ik doender my wil,
Hy stacker al aen mijn vingerlijn,
Een Hoepje van Goude rood,
Speelnootje,
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steets root.
Maer doen ik smorgens af quam gaen,
Een yder die riep mijn vrient,
Jou dingetjes hebje zo wel gedaen,
De Ringetjes zijnder verdiend,
Neen Bruydje wat dunkje is het niet soet,
Men blijfter van Trouwe niet dood
Speelnootje,
verschootje,
En schaemdeje niet,
o Ja ik worde steets rood.
Maer nu ben ik het al gewent,
Te slapen bij mijnen Jan,
Jk kander niet slapen sonder de vent:
Zo ben ik gewent daer an
Dus soo je Speelnootje my vraegt om raet,
Gy hebt my welle verstaen,
Jk deed het:
En leed het,
Te samen
het schamen:
Dat salder wel over gaen.
Jk dankje mijn Kaetje Andries,
Jk mag het hem dan toestaen:
En hoopen dat al mijn schamige vies,
Ten eerste m[e]e over sal gaen,
Jk nood u dan vast te Bruyloft mijn kint,
Met Jan u lieve Man:
Op Vrydag Speelnootje,
U welle verzint,
Zo gaen wy ten teykenen an.
EYNDE |
|