Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een droevig afscheyd, van twe Jonge Lieden, die malkander seer beminden

Op een nieuwe Voys.

Dogter.

Verlaet gy mijn verheven ziel,
Kiest gy voor het pleyn de woeste baeren,
Vertrout u op geen zwakke kiel
Den Doel van duysende gevare,
Eylaes wat droeve smert,
Als ik u misse moet,
Gevoel ik in mijn hert,
Eylaes wat droevig smert,
Nu ik u derven moet,
Jk sterf in Liefdens gloet.

Jonkman.

't Js waer ik verlaet het Vaderland,
En u mijn Lief mijn twede Leven,
Maer oordeeld niet mijn waerde pant,
Dat u Minnaer u sal begeven,
Al trekt mijn Lijf op Zee,
't Is maer de helft van my,
Mijn ziel en reyst niet mee,
Al trekt mijn Lijf op Zee,
't Js maer de helft van my,
Mijn Liefde blijft u by.

Dogter.

Maer laes mijn sugjes zijn om niet,
De wind vervoert u uyt mijn oogen,
Jk mis u

[p. 385]

 

Lief o ziels verdriet,

 

Ag ag hoe vind ik mijn bedroogen,

 

Of dunkt u mijn gelaed,

 

Soo schoon niet was als eer,

 

Verkeert u Min in haet,

 

Of dunkt u mijn gelaed,

 

Soo schoon niet was als eer,

 

't Geschiede nimmermeer.

 

 

 

Jonkman.

 

Mijn waerde schoon de winden my,

 

Uyt u gezigte weg doen vliegen,

 

Soo straffen mijn de Goden vry,

 

Jndien ik u soek te bedriege,

 

Gelooft dan daer niet an,

 

Dat ooyt getrouwe Min,

 

Jn haet veranderen kan;

 

Gelooft dan daer niet an;

 

Dat ooyt mijn Trouwe Min,

 

Zal wijken uyt mijn zin.

 

 

 

Dogter.

 

Jk zal aen uwen zijde staen,

 

Jn tijd van storm en oorlogs-vlagen,

 

En met u door den Vyand slaen,

 

Om 't onderdrukte t'onderschragen;

 

Mijn hert dat kermt en sugt:

 

't Sweeft met u door de Zee,

 

Als Vogelen in de Lugt,

 

Mijn hert dat kermt en zugt:

 

't Sweeft met u door de Zee,

 

Ag keert en neemt my mee.

 

 

 

Jonkman.

 

Ag Engel staekt dog uwen rouw,

 

En wilt u Tranen maer afdrogen:

 

Jk sal u Eeuwig zijn getrou,

 

En so ras als ik heb vermogen:

 

zal ik weer by u zijn,

 

Geeft mijn dan voor 't afscheyd:

 

Een kus nog Liefste mijn,

 

Jk sal haest by u zijn:

 

Jk bid u niet meer schreijt:

 

Of al mijn moed die leyt.

 

 

 

Dogter.

 

Eylaes daer is een droeven kus,

 

Wel haestig voor het lest gegeven:

 

En vrees dat ik u

[p. 386]

 

die aldus,

 

Nu ook sal geven voor u Leven,

 

Og Lief mijn waerde pant:

 

Mijn hert dat breekt an stuk:

 

Jk sal rake van kant,

 

Zo ras gy zijt van Land;

 

Mijn hart dat breekt an stuk,

 

Laet gy mijn in den druk.

 

 

 

Jonkman.

 

O hert en droevig scheyden dan:

 

Dat ik u sal moete verlaten;

 

Ag troost u maer zoo veel gy kan;

 

En neemt den Hemel tot u baten,

 

En schoon dat door de nood,

 

Als ik nu van u vlied:

 

Mijn overviel de dood:

 

Zoo denk die harde stoot:

 

Door Godes wil geschied:

 

En namaels weder ziet.

 

 

 

Dogter.

 

Wel gaet dan in des Heeren naem,

 

Jk hoop die sal u Leydsman wesen:

 

En draegt u over al bequaem;

 

Jk zal mijn toonen als voor desen,

 

Altijd in Liefden trouw:

 

Zoo lang gy van mijn zijt;

 

Adieu mijn Engel nou:

 

Jk zal u zijn getrouw:

 

Tot dat de dood ons scheyd:

 

Adieu in Eeuwigheyd.

 

 

 

Jonkman.

 

Vaart wel mijn Lief 'k zal midden in;

 

Het oorlogs vuur hier op vertrouwen;

 

Dat mijn de gunst van mijn Godin:

 

Jn 't groost gevaer wel kan behouwen;

 

Mijn Engel weent niet meer:

 

Ag staek u droef gesugt,

 

Vertrout vast op den Heer:

 

Mijn Engel weent niet meer:

 

Ag staek u droef gesugt:

 

Eer my de Ziel ontvlugt.

EYNDE.