|
| |
| |
| |
| |
Een Droevig Beklag, van den verlaeten Minnaer.
Op een schoone Voys.
Jk heb een Lief in 's herten grond,
Geen schoonder Maegd in geen Lantsdouwen,
Zy is vailjant en heus van mond,
Mogt ik die schoone Maget trouwen,
Hoe wou ik haer in eere houwen,
Hoe wou ik haer oppasse gaen;
En wel besorgen voor de kouwe,
Mogt ik maer in haer gratie staen.
| |
| |
Ag mogt ik haeren dienaer zijn,
Uyt duysend prijkel sou ik haer halen,
Sy is de schoonste daer de zon op schijnt
Waer is mijn Liefje ik moet haer halen,
Haer wangen rood, haer wesen jent,
Haer stem verdooft de Nagtegaele,
Sy doed vergaen al mijn torment.
Een pand dat men zoo ligtelijk wind,
Dat houd men nu in geender waerden,
Maer een pand dat men zoo zwaerlijk vind,
Js groot hertseer op deser aerde,
Als tiere liere liere, Die sal ons derve,
Als wy te zamen zullen zoet,
Gelijk de Beytjes t'saemenzwerven,
't Js liefde die lang duuren moet.
Gelijk een Moeder bemint haer kind
Leyt zy in mijn hart vast door wonden,
Soet Liefje heb ik het aen u verdiend,
Of ooyt ontrouw aen u bevonden,
Alwaer ik gequest met duysend wonde,
De pijn en was niet alzoo groot,
Adieu mijn Liefje tot alle stonden,
Hellept u Minnaer uyt de nood.
Maer laes wat dat ik smeek of zugt,
Sy schijnt voor mijn haer hert gesloten;
En agt mijn droefheyd maer een klugt,
Hoe seer dat ik mijn hert ontblooten,
En schijnt geheel my te verstooten,
Ach Hemel stiert haer in de zin,
Dat al de tranen die ik vlooten,
Haer brengen mag tot wedermin.
Och ongeluckig Minnaer dan,
Die eeuwig zoo sal moeten quijne,
| |
| |
En een heeft die hem helpen kan,
Uyt alle druk en zwaere pijnen,
Spreekt dog een woord mijn schoon Katrijne,
Mijn alderliefst verhoord mijn klagt,
Laet ik u hebben voor de mijne,
Gy hebt mijn leven in u magt.
Ag! ag haer hert blijft even vast,
Daer is geen troost voor mijn te werve,
Sy laet mijn zitten in de last,
En wil veel liever zelfs sterven,
Als dat ik haer zoude be-erven,
Nu is 't gedaen, Jk schey van hier,
Als ik haer eeuwig dan moet derven,
Soo is ook weg al mijn pleyzier.
Adieu dan Jonkmans al te saem,
Wilt deze les dog wel onthouwen,
Hebt gy een Lief voor u bequaem,
Soekt haer ten eersten maer te trouwe,
Want anders zy de spot maer houwen,
Al met de Jonkmans haer ellend,
Wilt u dan voor 't lang Vrye schouwe,
Soo raekt gy niet in dees torment.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij
